Sieć dystrybucji - istota
W historii logistyki gospodarczej jako dwa główne powody rozwoju dystrybucji wymienia się na ogół gwałtowny wzrost liczby asortymentów, służących praktycznie tym samym celom, bądź spełniających te same funkcje oraz tak zwaną sprzedaż mieszaną, to jest sprzedaż tych samych asortymentów już nie tylko w sklepach specjalistycznych, ale wszędzie tam, gdzie tylko nie było to zabronione prawem. Obecnie, poza wymienionymi czynnikami, ogromną rolę odgrywają koszty dystrybucji i standardy obsługi klienta, skłaniające firmy do rozwoju sieci dystrybucji.

Artykuł bazuje na praktycznym doświadczeniu autorów, zdobytym w dużym przedsiębiorstwie produkcyjnym, realizującym produkcję jednostkową na indywidualne zamówienia. Produkty firmy mają złożone struktury materiałowe, od 500 do ponad 1 000 zespołów i części rodzajowych na wyrób.
Przedsiębiorstwo montażowe oferuje produkty wysoko zindywidualizowane ze względu na potrzeby klientów, w których zdecydowanie kluczowe znaczenie mają procesy przygotowania produkcji. Wzrost stopnia kastomizacji wiąże się z przesunięciem punktu rozdzielającego, w którym tworzony jest zapas główny w systemie logistycznym, w stronę zapasu surowców i podzespołów.

Polityka transportowa UE - od I do III Białej Księgi
Polityka transportowa UE, której ogólne założenia, cele i formy określono w TWE, realizowana jest od ponad 17 lat przez główne organy wspólnotowe w oparciu o opracowywane przez KE szczegółowe dziesięcioletnie programy ujęte w tak zwanych Białych Księgach. Dotychczas wydano dwie Białe Księgi określające główne kierunki, szczegółowe cele i instrumenty oraz ogólnie zarysowany harmonogram realizacji traktatowych ustaleń, dotyczących rozwoju sektora transportu w UE i jego integracji w strukturach jednolitego rynku. Druga z nich, z 2001 roku, aktualizowana w ramach tak zwanego średniookresowego przeglądu w 2006 roku, zawierająca program budowy podstaw wspólnej unijnej przestrzeni transportowej, opartej na zasadzie zrównoważonej mobilności, określona w perspektywie do 2010 roku, zbliża się jednak do końca okresu swej ważności. W tej sytuacji KE podjęła działania zmierzające do opracowania podstaw dla kolejnego, nowego programu realizacji polityki transportowej UE na następną dekadę XXI wieku, to jest do roku 2020, który zaprezentowany zostanie w 2010 roku w kolejnej, trzeciej Białej Księdze KE.

Szanowni Czytelnicy! Zachęcamy do lektury raportu, analizującego stan przygotowań Polski do EURO 2012. Informację opracował zespół pod kierunkiem Janusza Piechocińskiego, Wiceprzewodniczącego Sejmowej Komisji Infrastruktury. Raport w formacie PDF.

Uregulowania prawne w zakresie transportu materiałów niebezpiecznych
Materiały niebezpieczne to przede wszystkim produkty wytwarzane przez przemysł chemiczny. Transport tych materiałów stwarza poważne zagrożenie zarówno dla ludzi, jak i środowiska naturalnego. Transport drogowy materiałów niebezpiecznych podlega międzynarodowym przepisom, które obowiązują we wszystkich krajach Europy. Podstawą jest tutaj Umowa Europejska ADR oraz jej akty wykonawcze: Oświadczenie Rządowe z 16 stycznia 2009 roku w sprawie wejścia w życie zmian do załączników A i B Umowy europejskiej, dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie 30 września 1957 roku (Dz. U. nr 27, poz. 162). Przepisy szczegółowe, regulujące transport materiałów niebezpiecznych, zawarte są w ustawie z 28 października 2002 roku o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2002 r. nr 199 poz. 1671, ze zm.; w Dz. U. z 2005 r. nr 141, poz. 1184). Celem tych przepisów jest: ograniczenie ryzyka, podniesienie bezpieczeństwa przewozów, zmniejszenie prawdopodobieństwa zaistnienia wypadku z udziałem towarów niebezpiecznych. Podstawowymi aktami prawnymi, nakładającymi obowiązki na firmy transportowe zajmujące się transportem, są ogólne przepisy odnoszące się do tej branży: