Mimo ogromnego postępu jaki obserwujemy obecnie w metodach diagnostycznych i metodach leczenia, bezpieczeństwo pacjenta, zarówno hospitalizowanego, jak i poza placówką szpitalną, może być zagrożone z wielu powodów. Oczywiście, przeważający udział mają błędy chirurgiczne, przed którymi trudno się zabezpieczyć. Jednakże wśród pozostałych największą pozycję stanowią błędne podania leków, czyli sytuacje, w których niewłaściwemu pacjentowi podano niewłaściwy lek. Skutkuje to najczęściej spadkiem efektywności terapii, przedłużonym pobytem w szpitalu, ale może prowadzić do niebezpiecznych powikłań czy nawet zgonów. Błędy te wynikają bardzo często z faktu, iż rejestracja podania leku, a wcześniej weryfikacja jego zgodności ze zleceniem lekarskim odbywa się manualnie.

Kradzieże, straty, ubytki oraz inne niedociągnięcia w magazynach nie są zwykle ujawniane na zewnątrz przedsiębiorstwa. Mogłoby to bowiem dać świadectwo niewłaściwej organizacji pracy, co w efekcie negatywie wpłynęłoby na opinię o takim przedsiębiorstwie wśród kontrahentów na rynku. Nie oznacza to jednak, że problem nie istnieje, o czym świadczą spotykane coraz częściej publikacje na ten temat w czasopismach fachowych. Autorzy wspomnianych publikacji poddają szerszej analizie sposoby postępowania, mające na celu ograniczenie kradzieży i strat w magazynach, Zwracają między innymi uwagę na odpowiedni dobór pracowników oraz niektóre formy technicznych zabezpieczeń i sposoby kontroli obrotu magazynowego. Pomijają jednak przy tym wiele ważnych kwestii wynikających z obowiązujących przepisów prawnych w zakresie odpowiedzialności materialnej oraz istotne czynniki techniczne i organizacyjne, związane z zabezpieczeniem mienia.

Czas pracy kierowców. Źródła prawa i zakres ich zastosowania

Czas pracy kierowców. Definicje ustawowe. Pojęcie czasu pracy kierowców

Czas pracy kierowców. Pojęcia w ramach czasu pracy kierowców

Prezentowany artykuł jest czwartym i ostatnim z cyklu artykułów dotyczących czasu pracy kierowców. Intencją autorki jest przedstawienie omawianych zagadnień od strony praktycznej i umożliwienie w ten sposób znalezienia przez zainteresowanych odpowiedzi na bieżące pytania dotyczące przedmiotowej tematyki.

Wywiad z prof. zw. dr. hab. Włodzimierzem Rydzkowskim, przeprowadzony przez red. Iwo Nowaka.

W Bizancjum, logothete wojska (logothetes tou stratiotikou) zarządzał finansami i zaopatrzeniem armii. Pierwotnie obowiązki te wypełniał prefekt pretorianów, ale ta ich część, dotycząca wojska, została oddzielona i zawarta w odrębnym zakresie logothesion. Pierwszym logothetes tou stratiotikou był Julian, mianowany w 680 roku. Urząd ten zaniknął po 1088 roku. Dokładny zakres obowiązków logothete wojska nie był ściśle określony. Wskazuje się, że nadzorował on opodatkowanie (nakładanie podatków lub zwalnianie z ich płacenia) rodzin żołnierzy. Znane jest również to, że do XI w. wypełniał pewne funkcje prawne. Twierdzi się również, że nadzorował główne dziedziny funkcjonowania wojska, takie jak: zaciąg oddziałów, budowę fortyfikacji, wydatkowanie środków finansowych przeznaczonych na armię. Podwładnymi logothetes tou stratiotikou byli między innymi: zwierzchnik niższych rangą urzędników departamentu, kontroler finansowy jednostek obrony regionalnej oraz wojsk operacyjnych, urzędnicy odpowiedzialni za rozdział środków finansowych na poszczególne oddziały.