Współczesne tendencje do specjalizacji przedsiębiorstw, koncentracji na podstawowej działalności i poszukiwaniu partnerów umożliwiających budowanie wartości dodanej poprzez uzupełnianie procesów o komplementarne działania w strumieniu wartości dodanej, to główne przesłanki tworzenia sieci współpracujących przedsiębiorstw. Tak złożone systemy produkcyjno - logistyczne wymagają wzmożonej koncentracji na zarządzaniu przepływami materiałowymi, ze względu na zakłócenia, które pojawiają się na różnych etapach kooperacji. Zakłócenia zdefiniować można jako niespodziewane zjawisko prowadzące do przerwana lub co najmniej opóźnienia wykonania zadań. Mają one wymiar kryzysu lub operacyjnych trudności. Najwięcej dyskusji w zakresie zakłóceń w literaturze logistycznej odnosi się do definiowania ryzyka w procesach logistycznych. Tang (2006) rozważa zarządzanie ryzykiem w łańcuchu dostaw (SCRM) jako zbiór wszystkich rodzajów zdarzeń, które mogą wywołać nieplanowane zmiany w systemie począwszy od czynników operacyjnych wewnątrz-organizacyjnych a skończywszy na czynnikach losowych takich jak katastrofy, terroryzm itd.

Rosnący popyt na przewozy towarów kontenerami wymusza na armatorach budowę statków o większej ładowności. Powoduje to, że porty nieprzystosowane do obsługi dużych statków zmuszone są do modernizacji infrastruktury portowej, budowy nowych nabrzeży, pogłębiania torów podejściowych, kanałów i basenów portowych. Określany jest zakres przebudowy, wielkość maksymalnego statku, jaki będzie mógł zawijać do portu, okno dopuszczalnych warunków pogodowych i wymagana moc holowników portowych.