Przyczyny i miejsca powstawania strat w łańcuchach dostaw

Spadki obrotów handlowych, załamania w przepływach kapitałowych oraz notowaniach walut to tylko niektóre czynniki braku stabilizacji łańcuchów dostaw. Przewiduje się, że w ich wyniku nastąpi zwrot w kierunkach przepływu towarów, usług, a także w standardach ich monitorowania i planowania.
Rynki, których rola rośnie w kontekście globalnych łańcuchów dostaw, dzieli nie tylko odległość w czasie i przestrzeni, ale również normy kulturowe, przejrzystość działania, intensywność i wykorzystanie narzędzi nadzoru i gwarancji oraz struktura własności. Czynniki te zwiększają ryzyko zachwiania płynności dostaw, a co za tym idzie poniesienia strat. Jak wskazują badania, 85% organizacji przynajmniej raz doświadczyło sytuacji kryzysowych w łańcuchu dostaw, które zakłóciły ich działalność. Co więcej, w 2010 roku 56% badanych przedsiębiorstw zanotowało od 1 do 5 takich zdarzeń.
W praktyce biznesowej, jak i literaturze przedmiotu można znaleźć wiele różnych definicji strat wiążących się z różnymi przyczynami i miejscami ich powstawania. Celem podjętych rozważań jest identyfikacja przyczyn i miejsc powstawania strat w łańcuchach dostaw. Autorzy na podstawie literatury przedmiotu oraz raportów bazujących na doświadczeniach praktyki gospodarczej podjęli próby określenia intensywności i przyczyn tego zjawiska.

Istota łańcuchów dostaw
Łańcuchem dostaw nazywana jest grupa współdziałających ze sobą przedsiębiorstw powiązanych w celu dostarczania dóbr materialnych i usług ostatecznemu nabywcy. Łańcuch ten obejmuje wszystkie etapy tego procesu, od pozyskania podstawowych surowców niezbędnych przy produkcji, do sprzedaży odbiorcy końcowemu gotowego produktu, a nawet utylizacji odpadów, powstających po jego zużyciu. Należy jednak pamiętać o tym, że we współczesnej, dynamicznie ewoluującej gospodarce złożoność rynkowa podmiotów zaspokajających potrzeby konsumenta jest na tyle duża, że określanie występujących pomiędzy nimi powiązań mianem "łańcucha dostaw" jest daleko idącym uproszczeniem. Co więcej, prowadzenie działalności gospodarczej, przy zachowaniu prostych powiązań dostawca – odbiorca nie jest już możliwe. Jako pierwotny cel integracji ogniw i procesów w ramach łańcucha dostawy wskazuje się dostarczanie korzyści oraz tworzenie wartości dla klientów, która rozumiana jest jako użyteczność wpływająca na cenę i wartość danego produktu, czy usługi. Zwiększona wartość dla klientów wpływa na wzrost przychodów i zysków przedsiębiorstw uczestniczących w łańcuchu dostaw. Jako nadrzędny cel istnienia łańcuchów dostaw wskazuje się natomiast maksymalizację efektywności działań funkcjonujących w jego ramach przedsiębiorstw, co ma powodować zwiększenie wartości dodanej produktów, usług i informacji. Decyzje wspólnie podejmowane przez uczestników łańcucha dostaw oraz kooperacja na wszystkich poziomach (od projektowania produktów i prognozowania popytu, przez działania logistyczne, aż do komunikacji z klientami) wpływają na wzrost przewagi konkurencyjnej pojedynczych ogniw oraz zwiększenie korzyści osiąganych przez interesariuszy. Jak wskazują realia gospodarcze, łańcuchy dostaw przyjmują formę złożonych sieci dostaw o różnorakim charakterze powiązań.

Artykuł zawiera około 18900 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka 5/2013