Logistyczne wsparcie operacji pokojowych i humanitarnych w doktrynie strategicznej NATO (cz. 1) spowodowało zmianę dotychczasowej strategii politycznej i militarnej Sojuszu Północnoatlantyckiego. Konsekwencją tych faktów jest między innymi ogłoszenie w kwietniu 1999 roku nowej strategii obronnej NATO (ANSC - Alliance’s New Strategie Concept)2 oraz będącą jej pochodną nowej koncepcji reagowania w postaci tak zwanej Inicjatywy Zdolności Obronnych DCI (Defence Capabilites Initiative)3. Kolejnym przedsięwzięciem proceduralnym było opublikowanie w tym samym czasie tak zwanego Raportu LO 2020 (Land Operations in the Year 2020) 4, dotyczącego prognozowanych zmian w zakresie szeroko pojętej technologii obronnej Sojuszu NATO. Powyższe dokumenty, mające charakter studiów strategicznych, implikują bardzo znamienne konsekwencje między innymi w zakresie wsparcia logistycznego działań militarnych sił zbrojnych Sojuszu.

Region Morza Bałtyckiego należy do obszarów o dużej dynamice rozwoju, którą na krótko tylko wyhamowała recesja w latach 2008-2009. Należy przy tym zauważyć, że wiele portów notowało w 2008 r. rekordowe przeładunki. Jedną z podstawowych przyczyn takiego zjawiska było przygotowanie portów do wyzwań konkurencyjnego rynku transportu morskiego. Na podstawie przeprowadzonej analizy rynku inwestycji logistycznych w portach Regionu Morza Bałtyckiego dokonanej na podstawie materiałów źródłowych wynika, że administracje większości portów, a także regionów i państw do wyzwań rynku podchodzili w sposób kompleksowy i długofalowy. Nie tylko modernizowano suprastrukturę i infrastrukturę portową ale również budowano nowe terminale i porty (np. Ust Ługa, Terminal LNG Świnoujście, Norvikudden w pobliżu Sztokholmu). W pobliżu portów wydziela się tereny dla parków przemysłowych i centrów logistycznych. Ze środków państwowych i funduszy UE rozwija się infrastrukturę poprawiającą dostęp do portów od strony morza i lądu. Wspiera się rozwój transportu intermodalnego.

W artykule rozważono możliwość i celowość wykorzystania segmentu troposferycznego opartego na bezpilotowych środkach latających jako nośników określonych składników architektury telefonii komórkowej. Rozwiązanie takie byłoby użyteczne w przypadku klęsk żywiołowych obejmujących znaczny obszar lub działań terrorystycznych, w czasie których zwykle łatwo ulega uszkodzeniu naziemna stała infrastruktura telefonii komórkowej. Przedstawiając bilans energetyczny wspomnianego łącza, problemy przestrzenno-ruchowe środka latającego, strukturę przestrzenną zregenerowanego fragmentu systemu komórkowego oraz możliwy do uzyskania ruch telekomunikacyjny można ustosunkować się odnośnie celowości przyjęcia takiego rozwiązani z punktu widzenia technicznego.

Balanced Scorecard (BSC), czyli Zrównoważona Karta Wyników, zaliczana jest do jednych z popularniejszych metod zarządzania. Potwierdzają to wyniki badań Bain & Co., według których ponad 60% dużych amerykańskich firm twierdzi, że wykorzystuje BSC. Z kolei z badań Webera i Sandta przeprowadzonych wśród niemieckich menedżerów, którzy będą wprowadzać nowe lub rozwijać istniejące systemy pomiaru efektywności, 54% zadeklarowało, że będzie wprowadzić Balanced Scorecard.