W 1987 roku Światowa Komisja Środowiska i Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych (World Commission on Environment and Development) w opublikowanym raporcie zauważyła, że osiągnięto taki poziom dobrobytu, który jest możliwy do zachowania pod warunkiem utrzymania odpowiedniego stanu gospodarki. Możliwe jest to poprzez wprowadzenie do gospodarowania zasady zrównoważonego rozwoju, czyli rozwoju, w którym potrzeby obecnego pokolenia mogą być zaspokojone bez umniejszania szans przyszłych pokoleń na ich zaspokojenie.

Od początku istnienia kolei stosowano urządzenia pozwalające bezpiecznie prowadzić ruch po torach. Z każdym dniem następował rozwój tych urządzeń, rosły stawiane im wymagania, rosły potrzeby i oczekiwania użytkowników, natomiast bez zmian pozostawały podstawowe cele stosowania tych urządzeń, tzn. bezpieczeństwo i sprawność ruchu kolejowego.

Transport ładunków w miastach jest jednym z podstawowych czynników umożliwiających funkcjonowanie zgodnie z oczekiwaniami mieszkańców i przedsiębiorców. Zagadnienia zarządzania tymi przewozami pozostają najczęściej na marginesie zainteresowania decydentów. Dzieje się tak za sprawą trudności w rozpoznaniu złożonego zjawiska jakim jest miejski transport ładunków.

Rynek przewozów intermodalnych w Polsce jest młodym rynkiem, który charakteryzuje się niewielkim, ale stałym rozwojem. Obserwuje się wzrost tego typu przewozów w porównaniu z ogółem przewozów towarów, lecz udział intermodalnej pracy przewozowej w pracy przewozowej ładunków w Polsce wynosi niespełna 5% (największym odsetkiem intermodalności charakteryzuje się obsługa ładunków PHZ przez obcych armatorów morskich - około 14%).