Pojęcie agrologistyki jest pojęciem stosunkowo nowym. Prof. B. Klepacki określił ją jako „działalność obejmującą organizację, planowanie, kontrolę i realizację przepływu towarów rolno-spożywczych od miejsca wytworzenia surowców rolnych, poprzez kanały związane z ich skupem, magazynowaniem, produkcją i dystrybucją, aż do finalnego odbiorcy (konsumenta żywności), której celem jest zaspokojenie wymagań rynku, przy zachowaniu bezpieczeństwa żywnościowego, minimalnych kosztach i minimalnego zaangażowania kapitału”. Natomiast w poprawce do rezolucji Parlamentu Europejskiego „Logistyka transportu towarowego w Europie - klucz do zrównoważonej mobilności” agrologistykę określono jako minimalizację potrzeb transportowych, wspieranie wzajemnego ponownego wykorzystywania produktów ubocznych oraz obniżanie ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zwierzęcych i roślinnych w drodze łączenia produkcji rolnej, działań przetwórczych i dystrybucyjnych.

Znaczna większość opracowań literaturowych zaleca stosowanie idei procesowego zarządzania w ogólnych strategiach zarządzania przedsiębiorstwami (Bartoszewicz, 2007; Ciesielski, 2006; Coyle i inni, 2002; Gołembska, 2007). W związku z tym przedsiębiorstwa powinny coraz bardziej skupiać się na tworzeniu efektywnych procesów biznesowych oraz na skutecznym zarządzaniu tymi procesami. Stosując takie podejście należy zidentyfikować wszystkie procesy biznesowe realizowane w przedsiębiorstwie. Znaczenie tych procesów jest zróżnicowane i zależy od rodzaju przedsiębiorstwa i prowadzonej działalności.

Bez względu na rodzaj wytwarzanych wyrobów, odległości od źródeł pozyskania surowców, lokalizacji miejsc produkcji w stosunku do rynku zbytu czy też innych uwarunkowań trzeba liczyć się z wystąpieniem tzw. luki czasowo - przestrzennej. Istnienie takiej luki wymaga usprawnienia procesów logistycznych polegających na dostarczeniu właściwego produktu, we właściwej ilości, we właściwym stanie, we właściwym miejscu, we właściwym czasie, dla właściwego klienta, po właściwym koszcie. Spełnienie tych warunków określa się w literaturze mianem 7R.

W ostatnich latach obserwuje się wzrost i znaczenie grup producenckich. Organizowanie się właścicieli gospodarstw rolnych w grup producenckie ma na celu dostosowanie produkcji prowadzonej przez członków grupy producenckiej do wymogów rynkowych, wspólne wprowadzanie towarów do obrotu, w szczególności przygotowanie do sprzedaży, centralizacja sprzedaży oraz dostarczenie do odbiorców hurtowych. Działania umożliwiające przemieszczania towarów od producenta do nabywcy stanowią istotę logistyki.