Dynamicznie rozwijający się sektor transportowy przyczynia się w ogromnym stopniu do realizacji celów unijnej Strategii Lizbońskiej na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Transport jest jednym z najważniejszych czynników determinujących rozwój regionalny. Towarzyszący rozwojowi tego sektora wzrastający popyt na usługi transportowe prowadzi jednak do coraz większego natężenia ruchu, a w konsekwencji do poważnych zagrożeń ekologicznych.

Zgodnie z inicjatywą przewodnią "Europa efektywnie korzystająca z zasobów", ustanowioną w ramach Strategii Europa 2020, nadrzędnym celem europejskiej polityki transportowej jest pomoc w stworzeniu systemu, który oferuje usługi mobilności wysokiej jakości przy mniejszym korzystaniu z zasobów. W praktyce oznacza to, że transport musi zużywać mniej energii, korzystać z energii ekologicznej i lepiej wykorzystywać nowoczesną infrastrukturę. Sprostanie tym wyzwaniom stanowiło zasadniczy cel artykułu.

Sieć systemu transportu intermodalnego oparta jest na węzłach stanowiących punkty styku różnych gałęzi transportu uczestniczących w połączeniach transportowo-logistycznych oraz infrastrukturze liniowej - liniach kolejowych magistralnych i dróg kołowych. Im większa liczba węzłów - terminali intermodalnych lądowych i lądowo-morskich - tym łatwiejszy jest dostęp do sieci połączeń kolejowych umożliwiający lepsze wykorzystanie możliwości transportu kolejowego.

W Białej Księdze można przeczytać: transport intermodalny w europejskiej polityce transportowej powinien stanowić zasadniczą alternatywę dla transportu drogowego. Należy dążyć do pełniejszej integracji wszystkich gałęzi transportu uczestniczących w łańcuchach intermodalnych oferując usługę o znacznie większym potencjale przewozowym niż oddzielne gałęzie transportowe, tworząc w ten sposób efektywnie zarządzane wydajne łańcuchy logistyczne. Analogicznie do powyższego problematykę rozwoju transportu w obszarze łańcuchów zintegrowanych i zarządzania nimi rozpatruje I. N. Semenow poprzez wprowadzenie 5 PL.