WIEDZA: transport i spedycja

Międzynarodowe samochodowe listy przewozowe CMR - cz. 2.

Artykuł przedstawia zasady prawidłowego wypełniania międzynarodowych listów przewozowych CMR. W praktyce zdarza się niestety bardzo często, że dokumenty te wypełniane są wbrew obowiązującym przepisom, niemalże przypadkowo, a dotyczy to nie tylko małych firm z kilkoma ciągnikami siodłowymi i naczepami, ale i największych potentatów na rynku usług transportowych i logistycznych. Omówione zostanie wypełnianie tylko niektórych rubryk listów przewozowych, to jest tych, które są najczęściej wypełniane nieprawidłowo, a konsekwencje tego są najbardziej doniosłe.
Charakter prawny oraz zasady wypełniania międzynarodowych listów przewozowych CMR określone zostały w Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r., zwanej dalej Konwencją.

Rynek TSL w Polsce to również logistyka wtórna przewozów drogowych paliw płynnych. Transport drogowy paliw w cysternach, choć nie stanowi dominanty udziałowej w całkowitym realizowanym transporcie drogowym, to ze względów charakterystyki przewożonego produktu zasługuje na poddanie go głębszej uwadze w zakresie poziomu bezpieczeństwa w aspekcie ilości i jakości przewożonego, jak również dystrybuowanego produktu.
Transport drogowy materiałów niebezpiecznych uwarunkowany przede wszystkim umową ADR, stosownymi pozwoleniami na wykonywanie transportu oraz licencjami, pozwala na jego bezpieczne wykonywanie. Przedmiotem wiodącym w zakresie opisywanego poziomu bezpieczeństwa jest drogowy transport paliw płynnych (olej napędowy według PN EN 590 i benzyna bezołowiowa PN EN 228 jako główny asortyment) w cysternach. Celem artykułu jest próba pokazania uwarunkowań, przesłanek i trendów, które wyznacza i kształtuje rynek usług w tym sektorze.

Niniejszy raport o rynku nieruchomości "Marketbeat - jesień 2011", został przygotowany przez Dział Marketingu we współpracy z Działem Wycen i Doradztwa Cushman & Wakefield.

Czas pracy kierowców. Źródła prawa i zakres ich zastosowania

Czas pracy kierowców. Definicje ustawowe. Pojęcie czasu pracy kierowców

Czas pracy kierowców. Pojęcia w ramach czasu pracy kierowców

Prezentowany artykuł jest czwartym i ostatnim z cyklu artykułów dotyczących czasu pracy kierowców. Intencją autorki jest przedstawienie omawianych zagadnień od strony praktycznej i umożliwienie w ten sposób znalezienia przez zainteresowanych odpowiedzi na bieżące pytania dotyczące przedmiotowej tematyki.

W ostatnim dziesięcioleciu obserwuje się znaczny wzrost liczby katastrof naturalnych na świecie. Średnia zgonów spowodowanych klęskami żywiołowymi w ostatniej dekadzie wyniosła 78 000 rocznie, co stanowiło ponad 82% wzrost zgonów tego typu, w porównaniu do ostatniej dekady XX wieku.
Wspomniana tendencja wzrostowa dotycząca katastrof naturalnych przyczynia się do poszukiwania sposobów prowadzących do podwyższenia skuteczności niesionej pomocy. Jednym z obszarów zwiększania skuteczności udzielanej pomocy jest właśnie logistyka akcji humanitarnych, zwana również logistyką akcji pomocowych lub zwyczajnie - logistyką humanitarną (ang. humanitarian logistics). Narzędzia i metody - znane w dużej mierze z logistyki biznesowej i wojskowej - można z sukcesem zaadoptować do obszaru zarządzania akcjami humanitarnymi. Logistyka może zatem pomóc w prawidłowej organizacji akcji humanitarnych, a dokładniej: pozyskać niezbędne zasoby (potrzebne do udzielenia pomocy poszkodowanym), zapewnić ich dostawy oraz zabezpieczyć procesy przechowywania, jak i rozdziału środków pomocowych poszkodowanym. Reasumując, działania te prowadzą do głównego celu - udzielenia sprawnej pomocy i usunięcia skutków katastrofy.
Logistyka akcji humanitarnych nie ogranicza się do niesienia pomocy ofiarom poszkodowanym jedynie w katastrofach naturalnych, ale obejmuje swoim zakresem również ofiary poszkodowane w katastrofach wywołanych działalnością człowieka. Pomoc humanitarna musi być zawsze nacechowana - zgodnie z główną zasadą humanitaryzmu - szacunkiem dla drugiego człowieka i dążeniem do ograniczania mu cierpień.

Na obszarach cechujących się dużym natężeniem zaludnienia oraz koncentracją działalności wytwórczej, a takimi niewątpliwie są okręgi przemysłowe, identyfikuje się liczne potrzeby transportowe w zakresie przemieszczeń ładunków oraz osób. Wszelkie zakłócenia w funkcjonowaniu transportu rzutują na życie milionów osób, ale także na działalność wielu podmiotów gospodarczych zlokalizowanych na danym terenie. W związku z tym zapewnienie optymalnej obsługi transportowej, przy uwzględnieniu społecznego kontekstu działalności transportowej, staje się dużym wyzwaniem. Okręgi przemysłowe mogą odgrywać niezwykle istotną rolę na logistycznej mapie Europy, koncentrując na swoim obszarze dużą część infrastruktury transportowo - logistycznej kraju oraz stanowiąc huby - zarówno w przewozach ładunków, jak i osób. Rozwój sektora logistycznego wpisuje się również w nurt przekształceń transformacyjnych, przebiegających według scenariusza od zanieczyszczonych okręgów przemysłowych do nowoczesnych regionów opartych na działalności usługowej, będących motorami wzrostu nie tylko dla najbliższego otoczenia, ale również całego kraju. Analiza systemów transportowych Zagłębia Ruhry i konurbacji górnośląskiej, ze szczególnym wskazaniem na transport szynowy, stanowi punkt wyjścia do określenia podobieństw i różnic oraz wskazania rozwiązań, które mogą być wzajemnie zaadoptowane.

Zasady funkcjonowania ruchu okrężnego w Polsce
Ustawą regulującą przepisy poruszania się w ruchu drogowym jest ustawa "Prawo o ruchu drogowym" wprowadzona 20 czerwca 1997 roku i potocznie zwana "kodeksem drogowym". Ustawa reguluje zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania, warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, wymagania w stosunku do osób kierujących pojazdami i innych uczestników ruchu oraz zasady kontroli ruchu drogowego. Dokument ten nie zawiera określenia "rondo" - potocznej nazwy oznaczającej "skrzyżowanie o ruchu okrężnym".

W armiach greckich miast - państw (poleis) występowali urzędnicy wojskowi nazywani logistikas, odpowiedzialni za zaopatrzenie, utrzymywanie zapasów i dystrybucję środków materiałowych do oddziałów. Do ich obowiązków należał także wybór miejsc rozmieszczenia zapasów podczas wojny.