Logistyka w transporcie żelazostopów
- Bożena Szczucka-Lasota, Tomasz Węgrzyn, Anita Fajczak-Kowalska, Magdalena Kowalska
- Kategoria: Logistyka
Żelazostopy są to materiały sypkie. Są to stopy przejściowe zawierające pewne ilości żelaza i jeden lub więcej pierwiastków, z których najczęściej dodawany jest krzem, mangan i chrom, będące składnikami stopowymi. W zależności od wielkości produkcji żelazostopy dzielą się na: żelazostopy produkowane masowo i specjalnie.
Do najważniejszych żelazostopów wytwarzanych masowo zalicza się: żelazokrzem, żelazo mangan, żelazochrom, żelazomanganokrzem i żelazonikiel, które stanowią około 90% całkowitej produkcji żelazostopów w Unii Europejskiej. Do najważniejszych żelazostopów specjalnie wytwarzanych zalicza się: żelazowanad, żelazotytan, żelazomolibden, żelazobor, żelazowolframotytanobor, żelazowolfram, żelazofosfor, żelazoniob, żelazocyrkon. Żelazostopy przeważnie stosowane są w hutnictwie, w przemyśle aluminiowym, chemicznym. Żelazostopy stosuje się do produkcji spawalniczych materiałów dodatkowych. Wszystkie żelazostopy są podobne w wyglądzie i mają zbliżoną gęstość, gdyż głównym pierwiastkiem stopowym jest żelazo i są produkowane w formie o różnej granulacji. Logistyka związana z transportem wszystkich żelazostopów jest podobna. Dostępne są następujące granulacje żelazostopów:
- 0-0,3 mm
- 0-3 mm
- 3-10 mm
- 10-50 mm
- 10-80 mm
- żelazostop kawałkowy.
Żelazostopy nie są klasyfikowane, jako substancja stwarzająca zagrożenie, zgodnie z regulacjami prawnymi CLP (1272/2008/EC). Żelazostopy nie są też traktowane jako substancja niebezpieczna w myśl Dyrektywy o substancjach niebezpiecznych (67/548/EEC). Żelazostopy nie są trwałe, nie ulegają bioakumulacji i nie są toksyczne (PBT). Nie są tym bardziej traktowane jako substancje o wielkiej skłonności do bioakumulacji (vPvB) zgodnie z definicją zawartą w Załączniku XIII do Regulacji prawnych REACH. Żelazostopy nie są włączone do listy ECHA - substancji, którym należy poświęcić znaczną uwagę. Dostarczanie Karty Bezpieczeństwa Produktu (SDS) nie jest obowiązkowe, zgodnie z przepisem 453/2010, co stanowi duże ułatwienie w logistycznym planowaniu transportu żelazostopów. Karta ta jest dobrowolną prezentacją pewnych informacji, które mogą pomóc użytkownikowi przy obchodzeniu się z żelazostopami. Transport żelazostopów może stanowić pewnego rodzaju wyzwanie logistyczne i temu zagadnieniu będzie poświęcony artykuł.
Logistyka związana z transportem żelazostopów
Podstawową czynnością świadczoną w ramach transportu żelazostopów jest ich przewóz. Obejmuje on okres, w którym ładunek żelazostopów pozostaje w środku transportowym będącym zarówno w ruchu, jak i w trakcie postoju. Podstawowymi środkami transportu stosowanymi do przewozu żelazostopów są: pojazd samochodowy, wagon, statek, barka (rzadziej samolot). Aby ładunek z żelazostopami znalazł się w środku transportowym, potrzebne są dodatkowe manipulacje, występujące w punktach transportowych. Do tych manipulacji zalicza się: załadunek i wyładunek żelazostopów i ich składowanie (krótko- lub długookresowe) oraz przewozy ładunków na terenie punktu transportowego.
Cały artykuł jest dostępny poniżej w formacie PDF.
Źródło: Czasopismo Logistyka