Logistyka w Kolejach Dużych Prędkości

Budowa nowych linii dużych prędkości na ogół wiąże się z wielkimi projektami modernizacji państw decydujących się na te inwestycje. We Francji miała przyczynić się do rozwoju gospodarki i uczynić kraj bardziej atrakcyjnym dla inwestorów. W Niemczech część inwestycji miała i ma związek z programem zjednoczeniowym. W Hiszpanii kolej dużych prędkości była ważnym elementem programu modernizacji państwa. Także w Turcji budowa prawie 2500 km nowych linii do 2025 r. jest kluczowym elementem strategii modernizacji państwa. W budowie znajdują się pierwsze linie w: Grecji, Szwecji, Iranie. Planowane są nowe linie m.in. w Portugalii, Austrii, na Węgrzech, w Czechach, Rosji, Rumunii i w Polsce.
Opracowany w 2008 roku Master plan dla rozwoju transportu kolejowego w Polsce do 2030 roku przewidywał rozwój kolei pozwalający uruchamiać pociągi z prędkością co najmniej 300 kilometrów na godzinę. Plan ten został przyjęty przez Radę Ministrów w grudniu 2008 roku. Zawierał on całościową koncepcję modernizacji i rozbudowy infrastruktury kolejowej. Wychodząc z przesłanek rynkowych w dokumencie wskazano konieczność budowy linii dużych prędkości jako warunku osiągnięcia przez kolej adekwatnej do jej możliwości pozycji w segmencie przewozów miedzy aglomeracyjnych.
W tym samym czasie Rada Ministrów przyjęła uchwałę w sprawie strategii ponadregionalnej "Program budowy i uruchomienia przewozów kolejami dużych prędkości (KDP) w Polsce". W uzasadnieniu do uchwały wyliczone są oczekiwania związane z uruchomieniem w Polsce przewozu pasażerów kolejami dużych prędkości:

• zdecydowane zwiększenie dostępności komunikacyjnej wielu regionów kraju, także dla tzw. ściany wschodniej oraz Polski zachodniej i wzmocnienie powiązań międzyregionalnych, nie tylko w relacjach do stolicy,
• podniesienie poziomu spójności społecznej, gospodarczej i przestrzennej kraju, co szczególnie jest istotne w stosunku do Wrocławia, a pośrednio Szczecina i Zielonej Góry,
• pełniejsze włączenie się regionów Polski w europejskie sieci współpracy gospodarczej, naukowej i kulturalnej,
• istotną poprawę jakości i dostępności usług transportu publicznego dla obywateli, zdecydowaną zmianę wizerunku polskiego transportu kolejowego, zdecydowaną poprawę stanu bezpieczeństwa w transporcie, zarówno poprzez wykonywanie przewozów kolejami dużych prędkości, których poziom bezpieczeństwa jest bezkonkurencyjny, jak i ograniczenie potrzeb podróżowania transportem indywidualnym,
• rozwój techniczny i technologiczny polskiego transportu kolejowego, a także współpracujących z nim producentów i placówek naukowo-badawczych,
• ograniczenie negatywnego wpływu transportu pasażerskiego na środowisko, w tym w szczególności emisji CO₂.

(...)