1. Wprowadzenie.
W okresie ogólnie panującej w kraju i na świecie nadprodukcji żywności, efektywność działalności przedsiębiorstw należących do sektora rolno-spożywczego, można poprawić przede wszystkim w wyniku redukcji kosztów wytwarzania. W przedsiębiorstwach tego sektora, z uwagi na specyfikę surowców i produktów w nich wytwarzanych (są zaliczane do tzw. dóbr szybkorotujących o ograniczonej trwałości), dużego znaczenia nabiera kwestia organizacji przepływu strumieni rzeczowych oraz trafnych decyzji sterujących tymi przepływami. W naszym kraju do tej pory, we wdrażaniu zasad logistyki zdecydowanie dominują przedsiębiorstwa przemysłowe, w przeciwieństwie do przedsiębiorstw działających w sektorze gospodarki rolno-żywnościowej, gdzie w zależności od rodzaju branży kwestia ta jest jeszcze czasami w sferze projektów, lub wcale nie podnoszona. Dotyczy to w szczególności dużych wielkoobszarowych przedsiębiorstw rolnych, które jak już kiedyś stwierdzono, są przedsiębiorstwami transportowymi "wbrew swojej woli". Nieco lepiej sytuacja ta przedstawia się w przedsiębiorstwach zajmujących się przetwórstwem żywności. W miarę wdrażania zasad gospodarki rynkowej, w kadrze kierowniczej tych przedsiębiorstw szybko wzrasta świadomość, że procesy przepływu strumieni surowców i produktów w obrębie przedsiębiorstwa stanowią tylko część łańcucha logistycznego mającego swój początek u wytwórcy surowców, a koniec u odbiorcy (konsumenta) finalnego produktu. Zatem efekt finalny przedsiębiorstwa będzie w dużej mierze zależał od sprawnie funkcjonującego całego łańcucha logistycznego określonych produktów. Świadomość ta nakazuje ścisłą współpracę z dostawcami i odbiorcami.
W niniejszym artykule zaprezentowano funkcjonowanie modelu łańcucha logistycznego, który wdrożono w przedsiębiorstwie zajmującym się skupem (w części również produkcją), przetwórstwem i dystrybucją specyficznego towaru, jakim jest mięso indycze.
