Prawie każdy proces identyfikowany w zarządzaniu kryzysowym jest wspomagany teleinformatyką, przez co wywiera ona istotny wpływ na wszystkie procesy realizowane w tym obszarze. O organizacji struktur zarządzania kryzysowego w Polsce decydowały przede wszystkim przepisy prawa.

Polska w świadomości Polaków jest krajem morskim. Długość granicy morskiej wynosi 440 km (długość linii morskiej 770 km). Świadomość ta szczególnie narasta w miesiącach letnich, gdy jako turyści przyjeżdżają tu na wakacje. Polskie morskie wody terytorialne (8682 km), stanowią wraz z wodami wewnętrznymi (1991 km) i polską wyłączną strefą ekonomiczną (22,5 tys. km kw.) ponad 10% powierzchni terytorium Polski.

Ropa naftowa znana jest już ludzkości od bardzo zamierzchłych czasów, jednak wykorzystywana w globalnym zakresie jest tak naprawdę od niedawna. Skok technologiczny, jaki dokonał się na przestrzeni XIX i XX w. spowodował, że jest ona wykorzystywana na naprawdę olbrzymią skalę. Praktycznie nie ma dziedziny życia w jakiej ropa naftowa lub produkty jej pochodne, nie byłyby obecne. Niestety warunki geopolityczne spowodowały, iż główni konsumenci ropy naftowej znajdują się bardzo daleko od źródeł jej naturalnych zasobów. Stąd konieczność przetransportowania jej często w bardzo odległe rejony świata. Niestety urządzenia i ludzie zawodzą w niektórych sytuacjach, przez co jesteśmy świadkami postępującej degradacji środowiska naturalnego i spektakularnych katastrof ekologicznych. Na szczęście człowiek dostrzegł w pewnym momencie zagrożenia spowodowane swoją działalnością i obecnie jesteśmy świadkami bardzo pozytywnego kierunku zmian, w którym pierwszoplanową rolę zaczyna odgrywać ekologia i zasada jak najmniejszego negatywnego wpływu na stan środowiska naturalnego.

Naukowcy biorący udział w projekcie CHEMSEA podjęli się zweryfikować hipotezę o zatopionej wokół Głębi Gdańskiej i Gotlandzkiej amunicji chemicznej, oszacować stężenie bojowych środków trujących i ich produktów degradacji w osadach dennych otaczających znaleziska, a także ocenić ryzyko związane z przypadkowym lub naturalnym uwolnieniem tych substancji do toni wodnej. Produktem końcowym projektu będą mapy rejonów skażonych, modele pozwalające na oszacowanie rozprzestrzeniania się skażenia w przypadku naruszenia spoczywających na dnie pojemników lub skażonych osadów dennych oraz kompleksowa ocena ryzyka związanego z zalegającą na dnie Bałtyku bronią chemiczną. Użytkownikami projektu są w zamierzeniu urzędy morskie krajów nadbałtyckich, inspektoraty ochrony środowiska tych krajów, a także administracja lokalna obszarów nadmorskich oraz Komisja Helsińska. Jednym z najważniejszych zadań projektu jest podwodna inspekcja oficjalnych i przypuszczalnych miejsc zalegania na dnie amunicji chemicznej.

Większość autorów twierdzi, że w ostatnim dwudziestoleciu w dziedzinie bezpieczeństwa sytuacja zaczęła się radykalnie poprawiać. Jest to w pewnym sensie zgodne z tym ładem bezpieczeństwa, który nas otacza, ponieważ nie żyjemy już w czasach „zimnej wojny”, gdzie konflikt nuklearny był zmorą. Nie ma już wyścigu zbrojeń. Ale czy to nasze bezpieczeństwo faktycznie się poprawiło? Największym problemem, jaki stoi przed współczesnym światem jest utrzymanie i zapewnienie bezpieczeństwa. Jest wiele definicji bezpieczeństwa, ale chciałabym tu skupić się na tej najbardziej ogólnej i najprościej sformułowanej. Bezpieczeństwo jest to stan niezagrożenia i spokoju, poczucie pewności, wolność od zagrożeń, strachu lub ataku, czy też wreszcie swoboda działania i warunek przetrwania.