Gospodarka odpadami jest jednym z najpoważniejszych problemów współczesnej cywilizacji w dziedzinie ochrony środowiska. Wraz z rozwojem gospodarczym i technicznym człowiek stał się największym producentem odpadów w przyrodzie. Dotyczy to zarówno odpadów komunalnych jak i przemysłowych.
Światowi armatorzy kontenerowi, A.P. Moller-Maersk oraz Mediterranean Shipping Co, podpisali dziesięcioletnie porozumienie o wspólnej obsłudze połączeń transkontynentalnych. Jakie to będzie miało znaczenie dla polskich portów?
Operatorzy promowi wykorzystujący Kanał La Manche zamierzają wdrożyć dopłaty do przewozów towarowych i pasażerskich w celu skompensowania wzrostu kosztów paliwa spowodowanych wprowadzeniem dyrektywy siarkowej.
Zapewnienie bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego jest problemem kosztownym, a zarazem bardzo złożonym i trudnym do rozwiązania. Zależy od bardzo wielu czynników, wśród których wyróżnić można zdolności finansowe, położenie geograficzne rozumiane głównie jako odległość od potencjalnych źródeł dostaw, możliwości techniczne i technologiczne, uwarunkowania polityczne, społeczne, ekologiczne itd.
Dwadzieścia lat temu MS Estonia zatonęła w Morzu Bałtyckim. Jednostka została zbudowana w 1979 roku w niemieckiej stocznie Meyer Werft na zamówienie spółki SF Line. Statek pływał dla różnych armatorów pod różnymi nazwami, np. Viking Sally, Silja Star i Wasa King. W dniu katastrofy na pokładzie znajdowało się 803 pasażów i 186 członków załogi – w sumie 989 osób. Tego dnia zginęło 852 osoby. Prom płynął z Tallina do Sztokholmu.
W dążeniach do podnoszenia swojej konkurencyjności współczesne porty morskie muszą być aktywnymi ogniwami lądowo-morskich łańcuchów transportowych. Dotyczy to również polskich portów. Wyraźny jest w ostatnich latach ich zwrot w kierunku logistyki.
Jednostka transportowa powinna być zaprojektowana zgodnie z potrzebami armatora, przy równoczesnej zgodności z obowiązującymi przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa konstrukcyjnego (pojmowanego, jako zdolność przetrwania w warunkach eksploatacyjnych) jak i bezpieczeństwa ekologicznego (pojmowanego jako akceptowalne zagrożenie stwarzane przez jednostkę transportową dla środowiska naturalnego).
Polityka transportowa UE koncentruje się od lat na zaspokojeniu rosnących potrzeb w sposób przyjazny dla środowiska, czego efektem jest wzrost efektywności i bezpieczeństwa w transporcie. Niestety nadal, zarówno w transporcie ładunków jak i pasażerów, dominuje najbardziej szkodliwy dla środowiska transport samochodowy, a potencjał bardziej efektywnych i przyjaznych dla środowiska gałęzi transportu, czyli transportu kolejowego i wodnego śródlądowego, nie jest wykorzystany w przewozach na duże odległości.