Wybrane problemy logistyczne żywienia kierowców zawodowych
- Kaczerska Dorota
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
Kierowcy zawodowi, zgodnie z obowiązującymi przepisami, klasyfikowani są do grupy pracowników fizycznych. Tak również sami się postrzegają. Problemem jest powszechne uznawanie pracy fizycznej jako pracy ciężkiej, o dużej aktywności fizycznej. Postęp technologiczny spowodował, że wiele prac fizycznych przestało być pracą ciężką. Pracę wykonują maszyny o bardzo rozbudowanym systemie elektronicznym wspomagającym, wymagające obsługi człowieka, lecz niewymagające nakładu pracy fizycznej.
Kierowca wykonuje pracę siedzącą w warunkach komfortu termicznego. Jedynie operatorzy wózków dźwigowych, pracujący poza halami magazynowymi, bywają w warunkach zimowych narażeni na niskie temperatury, zwiększając tym samym zapotrzebowanie energetyczne z powodu wychłodzenia. Jest to jedyny przypadek, który uzasadnia stosowanie dodatku energetycznego. Pozostali kierowcy zawodowi tak naprawdę wykonują prace lekkie. Z tego powodu klasyfikacja pracowników-kierowców zawodowych jako osoby wykonujące pracę ciężką jest błędna, powodująca wiele problemów żywieniowych. Zgodnie z utartymi stereotypami, pracownik fizyczny musi dostarczać organizmowi zwiększoną podaż składników energetycznych, i tak właśnie odżywiają się kierowcy zawodowi. Równocześnie obserwujemy narastający problem z otyłością wśród tej grupy zawodowej oraz zwiększoną zachorowalność na choroby sercowo-naczyniowe.
Chcąc właściwie ocenić zapotrzebowanie energetyczne kierowców zawodowych i sklasyfikować tę grupę zawodową do kategorii: praca lekka, średnia, ciężka, należy porównać spalanie kalorii przy wykonywaniu pracy kierowcy zawodowego. Przyjęto w poniższych rozważaniach grupę mężczyzn w wieku 19-65 lat, o masie ciała w granicach 70-90 kg. Zapotrzebowanie energetyczne i zużycie energii podane jest w granicach od minimum do maksimum dla podanej grupy wiekowej. Jednak powinno być oceniane indywidualnie dla każdej osoby w zależności od: wieku, wzrostu, masy ciała.
Według aktualnych zaleceń średnie zapotrzebowanie energetyczne w podanej grupie wynosi:
- przy małej aktywności fizycznej 2500-3300 kcal/dobę (10,2 - 14,0 MJ/dobę)
- przy średniej aktywności fizycznej 2700-3600 kcal/dobę (11,2 - 15,2 MJ/dobę)
- przy dużej aktywności fizycznej 3400-4600 kcal/dobę (14,2 - 19,0 MJ/dobę).
Natomiast zużycie energii przy wykonywaniu pracy - prowadzenie samochodu w tej samej grupie wiekowej wynosi:
- spalanie kalorii przy prowadzeniu samochodu wynosi średnio 120 kcal/60 min.,
- przy wykonywaniu pracy przez 24 godziny wynosi 2880 kcal/dobę.
Ponieważ kierowca zawodowy nie może wykonywać pracy przez całą dobę (obowiązkowe czasy odpoczynku), zapotrzebowanie energetyczne klasyfikuje kierowcę do grupy wykonującej pracę lekką. W celu właściwego zaklasyfikowania kierowców zawodowych do którejś z grup aktywności fizycznej dokonano porównania zużycia energii z innymi grupami zawodowymi. Najbliższą w zużyciu energii okazała się praca biurowa siedząca - praca przy komputerze. Prawdopodobnie spowoduje to niedowierzanie wielu zainteresowanych, lecz praca biurowa okazała się tak samo energochłonną jak praca kierowcy zawodowego.
Spalanie kalorii przy pracy siedzącej biurowej (przy komputerze) wynosi średnio 136 kcal/60 min. Przy wykonywaniu pracy przez 8 godzin i małej aktywności fizycznej przez pozostałe 16 godzin, zapotrzebowanie energetyczne wynosi 2880 kcal/dobę. Osoby pracujące w biurze przy komputerze oraz kierowcy zawodowi mają zbliżone zapotrzebowanie energetyczne. W związku z powyższymi rozważaniami można zaklasyfikować kierowców zawodowych do pracowników wykonujących pracę lekką o małej aktywności fizycznej.
Artykuł zawiera 15820 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka