Wycofywanie czynników chłodniczych i ich bezpieczna utylizacja
- Adam Ruciński, Artur Rusowicz, Andrzej Grzebielec, Maciej Jaworski
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
Życie człowieka na Ziemi jest zjawiskiem unikalnym we Wszechświecie. By było ono możliwe, musi być spełnionych wiele nakładających się na siebie czynników. Niewątpliwie jednym z nich jest istnienie warstwy ozonowej, znajdującej się około 20 km od powierzchni naszej planety. Zabezpiecza ona organizmy żywe przed emitowanym przez Słońce promieniowaniem ultrafioletowym typu A i typu B. W przypadku jej pocienienia lub co najgorsze zaniku, życie na Ziemi byłoby niemożliwe. Stąd też odkrycie zjawiska, które powoduje niszczenie ozonu w górnych warstwach atmosfery ziemskiej, spowodowało potrzebę określenia sposobów ograniczenia emisji do atmosfery szkodliwych substancji. Zawierają one chlor i brom przyspieszający pocienienie warstwy ozonowej (szczególnie w okolicach obszarów okołobiegunowych). Do tych substancji należą m.in. czynniki chłodnicze wykorzystywane na co dzień w praktyce przemysłowej i prywatnej w urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych i pompach ciepła.
Polityka wycofywania czynników chłodniczych
Polityka bezpiecznego wycofywania szkodliwych dla atmosfery czynników chłodniczych z użycia w perspektywie najbliższych lat jest ściśle związana z porozumieniami międzynarodowymi, które w tym zakresie zostały podjęte. Wynika to bezpośrednio z prawa Unii Europejskiej oraz wpisuje się w politykę zrównoważonego rozwoju. Patrząc z punktu widzenia kraju, znajdującego się w Unii Europejskiej, można stwierdzić, że na podstawie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1005/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, czynniki z grupy wodorochlorofluorowodorów (HCFC) mogą być produkowane zgodnie z obostrzeniami przedstawionymi w tabeli 1.
Tab. 1. Poziom redukcji produkowanych czynników chłodniczych.
Wiadomo również, co wynika z art. 11 ust. 4 dokumentu, że od dnia 1 stycznia 2015 roku zakazuje się w Europie używania czynników z grupy HCFC do konserwacji lub serwisowania urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła.
Dla porównania można podać zestawienie ustaleń ogólnych Protokołu Montrealskiego, na podstawie którego zostały ustalone obostrzenia w Unii Europejskiej wraz z harmonogramem wycofywania czynników z grupy HCFC w Stanach Zjednoczonych. Warto wspomnieć, że od początku ustaleń międzynarodowych dotyczących ochrony warstwy ozonowej, tzn. Konwencji Wiedeńskiej w 1986 roku, Stany Zjednoczone ratyfikowały zawsze wszelkie ustalenia, przy czym indywidualnie negocjowały w ramach ustaleń najdogodniejsze warunki eliminacji z rynku szkodliwych ekologicznie czynników chłodniczych.
Artykuł zawiera 22100 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka