Różnicowanie produktów w sieciowym łańcuchu dostaw - odporność i podwykonawstwo
- Kramarz Włodzimierz, Kramarz Marzena
- Kategoria: Logistyka
Stopień różnicowania produktu pod potrzeby finalnych odbiorców jest istotną determinantą struktury łańcucha dostaw. Indywidualizacja produktu wymaga bowiem zaangażowania większej liczby uczestników przepływów materiałowych, posiadających zróżnicowane zasoby, których kombinacja pozwala na innowacyjne rozwiązania zarówno w obszarze formy samego produktu jak i sposobów jego dostarczania.
Podwykonawstwo zadań produkcyjnych w zakresie odroczonej produkcji na etapie różnicowania produktu wymaga organizacji transportu pomiędzy kooperantami. Wzrost złożoności łańcucha dostaw, będący wynikiem podwykonawstwa w sieci, jest z jednej strony szansą na elastyczne reagowanie na zmienne potrzeby odbiorców, ale z drugiej strony jest istotnym zagrożeniem ze względu na zakłócenia generowane na poszczególnych etapach procesu. Zakłócenia te stają się istotną determinantą w doskonaleniu procesów logistycznych.
W artykule uwagę skoncentrowano na wybranym narzędziu analizy procesowej: mapie strumienia wartości. Narzędzie to zastosowano w przedsiębiorstwie będącym uczestnikiem sieciowego łańcucha dostaw wyrobów hutniczych. Organizacja ta kształtuje relacje sieciowe na etapie podwykonawstwa zadań odroczonej produkcji. W dostosowywaniu narzędzia do potrzeb badanej organizacji wykorzystano wyniki badania wpływu stopnia różnicowania produktu na odchylenia w przepływach materiałowych w sieciowym łańcuchu dostaw wyrobów hutniczych.
Dyferencjacja jako podłoże kształtowania relacji sieciowych
Wyróżnianie się przedsiębiorstwa w otoczeniu wymaga unikatowej konfiguracji procesów podstawowych i pomocniczych w strumieniu wartości dodanej. Przedsiębiorstwa mogą w ten sposób realizować strategię przywództwa kosztowego, koncentracji na niszy rynkowej bądź dyferencjacji. Strategia dyferencjacji polega na różnicowaniu produktu i/lub usługi poprzez dostosowywanie wybranej cechy produktu i/lub usługi do preferencji klientów. Dyferencjacja wymaga projektowania procesów logistycznych i produkcyjnych tak, by umożliwić reakcję całego systemu na zmienne potrzeby nabywców. W związku z tym proponuje się wytwarzanie produktów modułowych (pozwalających na konfigurację gotowych elementów zgodnie z napływającymi zamówieniami), wirtualne wytwarzanie (konfiguracja podmiotów wytwarzających poszczególne elementy zgodnie z projektem wyrobu określonym przez klienta) oraz odroczoną produkcję (odsunięcie ostatniego etapu procesu produkcyjnego aż do momentu wpłynięcia zamówienia). W ostatnim wskazanym wariancie strategii dyferencjacji wytwarzany jest produkt bazowy, który po wpłynięciu zmówienia jest różnicowany zgodnie ze specyfikacją ujętą w zamówieniu.
Artykuł zawiera 24 890 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka