Infrastruktura przygraniczna i przepisy prawa celnego w transporcie wodnym śródlądowym

Z uwagi na złe warunki nawigacyjne na krajowych drogach wodnych, działalność przedsiębiorstw żeglugi śródlądowej w Polsce w znacznym stopniu koncentruje się na świadczeniu usług przewozowych w obsłudze polskiego handlu zagranicznego.

Pewną tendencję wzrostu udziału przewozów żeglugą śródlądową w obsłudze handlu zagranicznego, w przewozach ogółem, zaobserwowano w latach 80. Było to jednak skutkiem generalnego załamania się w tym okresie przewozów wewnątrzkrajowych. Wyraźna tendencja do umacniania się pozycji polskiej żeglugi śródlądowej na międzynarodowym rynku żeglugowym pojawiła się natomiast w latach 90. W porównaniu do 1989 r. wolumen przewozów transportem wodnym śródlądowym w komunikacji międzynarodowej wzrósł z 1,5 mln ton do 3,8 mln ton w 1996 r. i 5,4 mln ton w 2000 r. W konsekwencji w badanym okresie udział tego typu przewozów w przewozach ogółem wzrósł z 17,3% w 1989 r. do 42,2% w 1996 r. i 52% w 2000 r. (rys. 1).

Do czynników decydujących o efektywności przewozów żeglugą śródlądową w obsłudze handlu zagranicznego zaliczyć można: stan techniczny połączeń krajowej sieci dróg wodnych z siecią międzynarodową, liczbę przejść granicznych oraz przepisy w zakresie kontroli granicznej.