Sposoby rozwiązywania problemów transportu w zgodzie z zasadami zrównoważonego rozwoju miast - cz. 3
- Dembińska-Cyran Izabela
- Kategoria: Logistyka
Celem artykułu jest przedstawienie problemu oddziaływania transportu na jakość życia w mieście oraz praktyk umożliwiających realizację procesów transportowych w zgodzie z zasadami zrównoważonego rozwoju miast.
Kopenhaga - City Goods Certyficate
Raport z 1997 roku mówi, że każdego dnia na obszarze 1 km kw. w centrum Kopenhagi przemieszcza się średnio 3 500 ciężarówek i samochodów dostawczych, wykonując 6 000 kursów. Z kolei obserwacja poziomu wykorzystania ładowności samochodów dostawczych poruszających się w granicach centrum Kopenhagi, Middelalderbyen, dokonana w latach 1998-2000 pokazała wykorzystanie ich ładowności:
• co najmniej 60% w przypadku 15% samochodów
• 20-60% w przypadku 30% samochodów
• tylko w 20% albo mniej w przypadku aż 55% samochodów.
To zadecydowało o wprowadzeniu od lutego 2002 roku rozwiązania o nazwie City Goods Ordinance. Założono, że samochody o ładowności powyżej 2,5 t bez specjalnego certyfikatu, City Goods Certyficate, nie mogą zatrzymywać się w obszarze wyznaczonym ulicami Voldgaderne, Gothersgade, Konsens Nytorv, Holmes Kanal, Stormgade (mapa 1).
Wprowadzono cztery typy certyfikatów (rys. 1):
Green Certicate - dla pojazdów najwyżej ośmioletnich i wykorzystujących swoją ładowność co najmniej w 60%. Cena certyfikatu - 325 DKr (44 EUR);
Yellow Certyficate - dla pojazdów nie spełniających warunków
Green Certicate oraz nie dłuższych niż 6 metrów, o ładowności do 3,5 t i zarejestrowanych nie później niż 1 stycznia 1997 roku, z wyjątkiem samochodów przedsiębiorstw reprezentujących branże ze specjalnej listy. W ich przypadku rejestracja nie mogła nastąpić później, niż 1 stycznia 1995 roku. Certyfikat ten jest wydawany na 6 miesięcy. Cena certyfikatu - 325 DKr (44 EUR);
Red Certyficate - jednodniowy certyfikat dla pojazdów zaopatrujących incydentalnie Middelalderbyen, przy czym nie stawia się żadnych ograniczeń ani dla wieku, ani dla ładowności. Cena certyfikatu - 50 DKr (7 EUR);
Londyn, Sztokholm – Strefa Congestion Charging
Congestion charging (road pricing) polega na wnoszeniu opłaty za pojedyncze użycie określonego odcinka ulicy lub sieci ulic. Jeden z największych tego rodzaju systemów na świecie został wprowadzony w lutym 2003 roku w Londynie. Po raz pierwszy opłaty tego typu zastosowano w 1976 r. w Singapurze - były to wówczas winiety. Obecnie systemy takie są stosowane między innymi w Norwegii - Trondheim, Bergen i Oslo, Australii - Melbourne, czy w Kanadzie - Toronto. Celem wprowadzania opłaty za korzystanie z sieci ulicznej miasta jest przeniesienie na użytkowników infrastruktury tworzonych przez nich kosztów. Innymi słowy, pieniądze pochodzące z opłat są przeznaczane na utrzymanie i budowę ulicznej “podatek ekologiczny”, mający na celu zmniejszenie powodowanych przez ruch samochodowy szkód w środowisku, czyli internalizację negatywnych efektów zewnętrznych powodowanych przez uczestnika ruchu. W Londynie opłatą objęto strefę o powierzchni 21 km kw.
Od 19 lutego 2007 roku strefa ta ma być powiększona, co pokazuje mapa 2. Opłata wynosi w dni powszednie w godzinach 7.00-18.30 8 GPB dziennie. W tym czasie pojazd opłacający Congestion Charge ma prawo wjeżdżać dowolną liczbę razy do charging zone. Można też wykupić korzystniejszy cenowo bilet wjazdu do charging zone, ważny przez 5, 20 lub 252 kolejnych dni, w których obowiązują opłaty (charging days). Od 19 czerwca 2006 roku możliwa jest ponadto opcja "Pay Next Day". Przy uiszczaniu opłaty po godzinie 22.00 wzrasta ona o 2 GPB, to jest do 10 GPB. Mieszkańcy charging zone uzyskali prawo do 90% ulgi opłaty dziennej. Niektóre rodzaje pojazdów są zwolnione z opłat. Dotyczy to pojazdów dwukołowych, autobusów i autokarów turystycznych, mających ponad 9 miejsc siedzących, taksówek zarejestrowanych w Londynie, pojazdów straży pożarnej, policji, pomocy medycznej NHS (National Health Service) i innych pojazdów specjalnych. Od opłat zwolnione są też pojazdy z napędem alternatywnym (z silnikami gazowymi lub elektrycznymi), a także pojazdy pomocy samochodowej i ratunkowe.
Nie mają obowiązku uiszczania opłat także posiadacze tzw. Błękitnej Odznaki (Blue Badge), tzn. osoby niepełnosprawne, które prowadzą dany pojazd lub są nim przewożone. Opłaty mogą być uiszczane w różny sposób. Najczęściej stosowane są karty płatnicze czy kredytowe za pośrednictwem Call Center lub Internetu. Opłata może być też uiszczana gotówką, czekiem, kartą płatniczą lub kredytową w sklepie, na stacji benzynowej, bądź w urzędach pocztowych. Można też korzystać z automatów ulokowanych w śródmieściu albo z SMS - po wcześniejszym uzgodnieniu tej formy z Transport for London (TfL). Na granicy i wewnątrz strefy opłat jest zainstalowanych ponad 700 kamer, które notują numery rejestracyjne wszystkich wjeżdżających do niej pojazdów. Informacje te są codziennie o północy weryfikowane w centralnym banku danych. Jeżeli zostanie wykryty pojazd zobowiązany do opłaty, który do godz. 22.00 jej nie uiścił, wówczas jego numer rejestracyjny jest przekazywany do Driver & Vehicle Licencing Agency (DVLA) i właściciel pojazdu otrzymuje mandat na kwotę 100 GPB.
Kopenhaga - City Goods Certyficate
Raport z 1997 roku mówi, że każdego dnia na obszarze 1 km kw. w centrum Kopenhagi przemieszcza się średnio 3 500 ciężarówek i samochodów dostawczych, wykonując 6 000 kursów. Z kolei obserwacja poziomu wykorzystania ładowności samochodów dostawczych poruszających się w granicach centrum Kopenhagi, Middelalderbyen, dokonana w latach 1998-2000 pokazała wykorzystanie ich ładowności:
• co najmniej 60% w przypadku 15% samochodów
• 20-60% w przypadku 30% samochodów
• tylko w 20% albo mniej w przypadku aż 55% samochodów.
To zadecydowało o wprowadzeniu od lutego 2002 roku rozwiązania o nazwie City Goods Ordinance. Założono, że samochody o ładowności powyżej 2,5 t bez specjalnego certyfikatu, City Goods Certyficate, nie mogą zatrzymywać się w obszarze wyznaczonym ulicami Voldgaderne, Gothersgade, Konsens Nytorv, Holmes Kanal, Stormgade (mapa 1).
Wprowadzono cztery typy certyfikatów (rys. 1):
Green Certicate - dla pojazdów najwyżej ośmioletnich i wykorzystujących swoją ładowność co najmniej w 60%. Cena certyfikatu - 325 DKr (44 EUR);
Yellow Certyficate - dla pojazdów nie spełniających warunków
Green Certicate oraz nie dłuższych niż 6 metrów, o ładowności do 3,5 t i zarejestrowanych nie później niż 1 stycznia 1997 roku, z wyjątkiem samochodów przedsiębiorstw reprezentujących branże ze specjalnej listy. W ich przypadku rejestracja nie mogła nastąpić później, niż 1 stycznia 1995 roku. Certyfikat ten jest wydawany na 6 miesięcy. Cena certyfikatu - 325 DKr (44 EUR);
Red Certyficate - jednodniowy certyfikat dla pojazdów zaopatrujących incydentalnie Middelalderbyen, przy czym nie stawia się żadnych ograniczeń ani dla wieku, ani dla ładowności. Cena certyfikatu - 50 DKr (7 EUR);
Londyn, Sztokholm – Strefa Congestion Charging
Congestion charging (road pricing) polega na wnoszeniu opłaty za pojedyncze użycie określonego odcinka ulicy lub sieci ulic. Jeden z największych tego rodzaju systemów na świecie został wprowadzony w lutym 2003 roku w Londynie. Po raz pierwszy opłaty tego typu zastosowano w 1976 r. w Singapurze - były to wówczas winiety. Obecnie systemy takie są stosowane między innymi w Norwegii - Trondheim, Bergen i Oslo, Australii - Melbourne, czy w Kanadzie - Toronto. Celem wprowadzania opłaty za korzystanie z sieci ulicznej miasta jest przeniesienie na użytkowników infrastruktury tworzonych przez nich kosztów. Innymi słowy, pieniądze pochodzące z opłat są przeznaczane na utrzymanie i budowę ulicznej “podatek ekologiczny”, mający na celu zmniejszenie powodowanych przez ruch samochodowy szkód w środowisku, czyli internalizację negatywnych efektów zewnętrznych powodowanych przez uczestnika ruchu. W Londynie opłatą objęto strefę o powierzchni 21 km kw.
Od 19 lutego 2007 roku strefa ta ma być powiększona, co pokazuje mapa 2. Opłata wynosi w dni powszednie w godzinach 7.00-18.30 8 GPB dziennie. W tym czasie pojazd opłacający Congestion Charge ma prawo wjeżdżać dowolną liczbę razy do charging zone. Można też wykupić korzystniejszy cenowo bilet wjazdu do charging zone, ważny przez 5, 20 lub 252 kolejnych dni, w których obowiązują opłaty (charging days). Od 19 czerwca 2006 roku możliwa jest ponadto opcja "Pay Next Day". Przy uiszczaniu opłaty po godzinie 22.00 wzrasta ona o 2 GPB, to jest do 10 GPB. Mieszkańcy charging zone uzyskali prawo do 90% ulgi opłaty dziennej. Niektóre rodzaje pojazdów są zwolnione z opłat. Dotyczy to pojazdów dwukołowych, autobusów i autokarów turystycznych, mających ponad 9 miejsc siedzących, taksówek zarejestrowanych w Londynie, pojazdów straży pożarnej, policji, pomocy medycznej NHS (National Health Service) i innych pojazdów specjalnych. Od opłat zwolnione są też pojazdy z napędem alternatywnym (z silnikami gazowymi lub elektrycznymi), a także pojazdy pomocy samochodowej i ratunkowe.
Nie mają obowiązku uiszczania opłat także posiadacze tzw. Błękitnej Odznaki (Blue Badge), tzn. osoby niepełnosprawne, które prowadzą dany pojazd lub są nim przewożone. Opłaty mogą być uiszczane w różny sposób. Najczęściej stosowane są karty płatnicze czy kredytowe za pośrednictwem Call Center lub Internetu. Opłata może być też uiszczana gotówką, czekiem, kartą płatniczą lub kredytową w sklepie, na stacji benzynowej, bądź w urzędach pocztowych. Można też korzystać z automatów ulokowanych w śródmieściu albo z SMS - po wcześniejszym uzgodnieniu tej formy z Transport for London (TfL). Na granicy i wewnątrz strefy opłat jest zainstalowanych ponad 700 kamer, które notują numery rejestracyjne wszystkich wjeżdżających do niej pojazdów. Informacje te są codziennie o północy weryfikowane w centralnym banku danych. Jeżeli zostanie wykryty pojazd zobowiązany do opłaty, który do godz. 22.00 jej nie uiścił, wówczas jego numer rejestracyjny jest przekazywany do Driver & Vehicle Licencing Agency (DVLA) i właściciel pojazdu otrzymuje mandat na kwotę 100 GPB.
Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 2/2007.
Ostatnio zmieniany w poniedziałek, 25 czerwiec 2007 14:31
Ściągnij załącznik:
Zaloguj się by skomentować