Logistyczne wsparcie operacji pokojowych i humanitarnych w doktrynie strategicznej NATO - cz. 2

Decyzją Komitetu Politycznego NATO, Sojusz Północnoatlantycki jako uznana organizacja międzynarodowa, zrzeszająca 28 wysoko rozwiniętych państw Ameryki Północnej i Europy od końca lat 90. XX wieku, czynnie włączyła się w operacje podtrzymywania pokoju na całym świecie. Wielonarodowe siły zbrojne NATO to najbardziej nowocześnie wyposażony i wyszkolony realny komponent predestynowany także do niemilitarnych działań operacyjnych w różnych miejscach tragicznych wydarzeń, zdolny do sprawnej likwidacji symptomów zagrożeń, ich negatywnych skutków i efektywnej pomocy humanitarnej dla poszkodowanej ludności. Podstawą wysokich zdolności operacyjnych sił zbrojnych NATO jest perfekcyjne kierowanie i dowodzenie oraz nowoczesny potencjał logistyczny komponowany elastycznie, stosownie do aktualnych zadań.

Jeśli system reguł społecznych, wskazujących pożądane cele i właściwe środki działań ludzkich, jest dobrze artykułowany, spójny, przejrzysty i legitymizowany, wytwarza się poczucie porządku, przewidywalności, regularności i bezpieczeństwa. Ostatnie z wymienionych jest jedną z najważniejszych potrzeb człowieka - potrzeba bezpieczeństwa, szeroko rozumianego, a więc na przykład: egzystencjalnego, ekonomicznego, ekologicznego, indywidualnego (jednostkowego), społecznego czy zdrowotnego. Potrzeba bezpieczeństwa wynika przede wszystkim ze skłonności człowieka do życia we wspólnocie. Pojęcie bezpieczeństwa jest jednym z najczęściej stosowanych pojęć w organizacji i funkcjonowaniu państwa (społeczeństwa) oraz nauce.
Bezpieczeństwo jako jedna z podstawowych dziedzin funkcjonowania podmiotu, mająca zapewnić nie tylko możliwości jego przetrwania, ale również rozwój i swobodę realizacji jego interesów w konkretnym środowisku, poprzez podejmowanie wyzwań, wykorzystywanie szans, redukowanie ryzyka oraz przeciwdziałanie wszelkiego rodzaju zagrożeniom dla jego interesów, jest zatem nie tyle określonym stanem rzeczy, ile ciągłym. Stan ten może ulegać zmianom, dlatego bezpieczeństwo powinno być rozpatrywane jako proces. Bezpieczeństwo w rozumieniu intuicyjnym to stan pewności, spokoju, braku zagrożenia, poczucia zabezpieczenia czy ochrony.

Wzrastające wymagania klienta determinują kierownictwo firm do doskonalenia procesów wytwarzania i dostarczania produktów, nie tylko z perspektywy czynności wykonywanych wewnątrz pojedynczej jednostki gospodarczej, ale również łańcucha dostaw, którego jest ona uczestnikiem. Szczególny nacisk kładziony jest na zmniejszanie marnotrawstwa, redukowanie liczby pojawiających się zakłóceń, eliminowanie opóźnień, gwarantowanie jakości dostaw (jakości technicznej towaru, zgodnej ze specyfikacją, odpowiedniej ilości towaru, zgodnej z zamówieniem klienta) oraz zwiększanie elastyczności w odpowiadaniu na zmieniające się wymagania rynku. Zapewnienie skuteczności tych działań warunkowane jest dziś zdolnością przedsiębiorstw do kompleksowego spojrzenia na funkcjonującą w zmiennym otoczeniu firmę, ze szczególnym uwzględnieniem jej relacji z dostawcami i odbiorcami, zwłaszcza pierwszego rzędu.

Mimo ogromnego postępu jaki obserwujemy obecnie w metodach diagnostycznych i metodach leczenia, bezpieczeństwo pacjenta, zarówno hospitalizowanego, jak i poza placówką szpitalną, może być zagrożone z wielu powodów. Oczywiście, przeważający udział mają błędy chirurgiczne, przed którymi trudno się zabezpieczyć. Jednakże wśród pozostałych największą pozycję stanowią błędne podania leków, czyli sytuacje, w których niewłaściwemu pacjentowi podano niewłaściwy lek. Skutkuje to najczęściej spadkiem efektywności terapii, przedłużonym pobytem w szpitalu, ale może prowadzić do niebezpiecznych powikłań czy nawet zgonów. Błędy te wynikają bardzo często z faktu, iż rejestracja podania leku, a wcześniej weryfikacja jego zgodności ze zleceniem lekarskim odbywa się manualnie.

Kradzieże, straty, ubytki oraz inne niedociągnięcia w magazynach nie są zwykle ujawniane na zewnątrz przedsiębiorstwa. Mogłoby to bowiem dać świadectwo niewłaściwej organizacji pracy, co w efekcie negatywie wpłynęłoby na opinię o takim przedsiębiorstwie wśród kontrahentów na rynku. Nie oznacza to jednak, że problem nie istnieje, o czym świadczą spotykane coraz częściej publikacje na ten temat w czasopismach fachowych. Autorzy wspomnianych publikacji poddają szerszej analizie sposoby postępowania, mające na celu ograniczenie kradzieży i strat w magazynach, Zwracają między innymi uwagę na odpowiedni dobór pracowników oraz niektóre formy technicznych zabezpieczeń i sposoby kontroli obrotu magazynowego. Pomijają jednak przy tym wiele ważnych kwestii wynikających z obowiązujących przepisów prawnych w zakresie odpowiedzialności materialnej oraz istotne czynniki techniczne i organizacyjne, związane z zabezpieczeniem mienia.

W pierwszej części artykułu przedstawiono istotę różnicy w definiowaniu i obliczaniu poziomu obsługi określającego dostępność zapasu w ujęciu probabilistycznym (POP - prawdopodobieństwo obsłużenia popytu) oraz ilościowym (SIR - stopień ilościowej realizacji). Ze względów poglądowych zagadnienia te przedstawiono dla przypadku, w którym rozkład popytu można opisać rozkładem Poisson’a.
Niniejszy artykuł rozwija tę kwestię, a problem zostanie zaprezentowany dla rozkładu normalnego, znajdującego zastosowanie w przypadku dóbr szybko rotujących. Rozkład ten jest jednocześnie powszechnie stosowany w różnego typu aplikacjach i systemach informatycznych wspomagających zarządzanie zapasami. Jak wskazano we wcześniejszych publikacjach z tego zakresu, kluczową wielkością niezbędną do wyznaczenia wskaźnika SIR jest oczekiwana liczba braków w cyklu uzupełniania zapasów. W części pierwszej artykułu do obliczenia oczekiwanej liczby braków wykorzystano formułę opartą na sumowaniu iloczynów praw do podobieństw wystąpienia określonych wielkości popytu w cyklu uzupełniania zapasu p(P_T), przewyższających poziom zapasu dysponowany w chwili rozpoczęcia cyklu (ZI) przez wielkości różnic pomiędzy nimi, a zapasem ZI […].

Trudności z klasyfikowaniem zastosowań logistyki, posługującej się wiedzą z obszaru niekiedy wykraczającego poza nauki ekonomiczne, jak też uznawaniem nowych obszarów jej stosowania za "logistyczne", zaprzątają część środowiska naukowego. Ich źródłem jest w pewnym zakresie interdyscyplinarny charakter badanych problemów. Zapożyczanie metod badawczych między naukami jest procesem coraz bardziej powszechnym. Pojawiające się nowe zastosowania logistyki, utrwalające się w praktyce i dostarczające nowych uogólnień, są współcześnie faktem, przed którym nie możemy uciec, ani udawać, że nie istnieją. Chodzi tu o tak zwane nieklasyczne, bądź nietypowe zastosowania logistyki, które z czasem zdobywają swoje miejsce wśród logistyk szczegółowych; takie, jak dość już dobrze znana logistyka miasta, czy też logistyka akcji humanitarnych, logistyka w sporcie, w ochronie zdrowia lub szerzej - logistyka społeczna.

Jednym z wielkich wyzwań logistyki w handlu detalicznym jest zapewnienie pełnych regałów w sklepach. Ponieważ luki w regałach handlowych są na porządku dziennym, potrzeba nowych i skutecznych rozwiązań w łańcuchu dostaw i logistyki w sklepach umożliwiających poprawę dostępności towaru. Zwłaszcza brak produktów o wysokiej rotacji, jak na przykład napojów i pieczywa, w momencie kiedy klient chce kupić taki produkt, może wywołać negatywne reakcje u klienta, jak na przykład opuszczenie sklepu i wskutek tego spowodować mniejsze obroty. A przecież nawet jeśli produkt nie jest dostępny w sprzedaży na swoim miejscu na półce, to nadal może się znajdować w magazynie. Takie praktyki jednak powodują wysokie koszty kapitału, zwiększają ryzyko i obciążają wyniki handlowe.
Dotąd nie zwracano w handlu uwagi na to, o jakiej porze klienci sięgają po jakie produkty. A właśnie to zagadnienie jest kluczowe dla koncepcji logistycznej, opartej na cyklicznie powtarzającym się przebiegu popytu w sklepach w ciągu dnia. Proponujemy nową koncepcję, opartą na dostosowaniu dostępności produktów do popytu, dzięki której handel i producenci dóbr konsumpcyjnych mogą zwiększać obroty, a także zapewnić lojalność klientów, co poniżej wyjaśnimy na przykładzie japońskiego detalisty.