Logistyczne wsparcie operacji pokojowych i humanitarnych w doktrynie strategicznej NATO - cz. 1

Formy utrzymywania pokoju
Zgodnie z dokumentem MC-327, utrzymywanie pokoju może być realizowane za pomocą bezpośrednich działań w ramach określonych misji wojskowych, do których należą: obserwacja, wprowadzanie wojsk, udzielanie pomocy w okresie przejściowym. Najbardziej elementarnym przedsięwzięciem w zakresie utrzymania pokoju jest misja obserwacyjna, której podstawowym celem jest obserwowanie sytuacji i meldowanie uwag oraz wniosków. W skład takiej misji wchodzi od 20 do kilkuset osób różnej profesji, a realizowana jest przez 2-3 osobowe zespoły robocze złożone z osób wojskowych lub cywilnych. Status i narodowość wszystkich członków zespołu są jednakowe, a obserwatorzy z reguły nie są uzbrojeni.

Choć słynne legiony Cesarstwa Rzymskiego przestały istnieć, to siły zbrojne Bizancjum, zarówno piechota jak i jazda, szkolone były według rzymskich podręczników wojskowych. Taktyka walki na lądzie i morzu, sprzęt oblężniczy, pancerze i stroje ochronne, organizacja zaopatrzenia wojsk zostały przejęte z doświadczeń wojennych pochodzących z ubiegłych okresów historycznych.

Stan bezpieczeństwa nie jest stanem stabilnym - nie jest dobrem danym podmiotowi raz na zawsze. W życiu codziennym występują ciągłe jego zagrożenia, zarówno od sił natury jak i niezamierzonych oraz zamierzonych skutków działalności człowieka. Dla zapewnienia pożądanego poziomu bezpieczeństwa tworzony jest system bezpieczeństwa, którego koherentnym składnikiem jest logistyka. To ona ma w sposób naukowy pokazać i dać teoretyczne podstawy do praktycznych działań łańcucha dostaw w sytuacjach kryzysowych w zakresie ratowania życia i zdrowia poszkodowanym, a także zapewnienia wszystkim potrzebującym warunków niezbędnych do normalnego funkcjonowania.

"Mobilność jest prawdziwym sprawdzianem systemu dostaw".
Kpt. Liddell Hart: Myśli o wojnie (1944)

Logistyka historycznie wywodzi się od przedsięwzięć realizowanych przede wszystkim w obszarze działań militarnych. Informacje na jej temat znajdują się już w opisach bardzo odległych historycznie wydarzeń, w tym między innymi tych przedstawiających strategię prowadzenia wojny przez Aleksandra Wielkiego.
Już w tamtym okresie podlegli mu dowódcy stosowali różne formy i sposoby zaopatrywania walczących oddziałów. Uzależnione to było przede wszystkim od typu i charakteru wspieranej logistycznie formacji. Inaczej przebiegało to przypadku oddziałów pieszych a inaczej kawalerii czy floty. Jednak we wszystkich tych przypadkach szybkość realizacji zadań odgrywała zasadniczą i decydującą rolę. Wynikało to z tego, iż opóźnienia były nie do zaakceptowania w kontekście macedońskiego sposobu prowadzenia wojny. Charakteryzował on się w pierwszej kolejności szybkim tempem marszu a w drugiej dynamicznym atakiem.

"Mobilność jest prawdziwym sprawdzianem systemu dostaw".
Kpt. Liddell Hart, Myśli o wojnie (1944)

Dostarczanie ładunków i przesyłek drogą powietrzną, mimo że wymaga sporych nakładów finansowych, nowoczesnych technologii oraz zaawansowanych sposobów zarządzania, a także specjalnych form szkolenia personelu, jest najprężniej rozwijającą się gałęzią transportu. Mimo stale rosnącej konkurencji lotnictwo nieprzerwanie utrzymuje swoją wysoką i pewną pozycję. Podstawowy wpływ na ten stan rzeczy mają określone czynniki stanowiące o atrakcyjności realizowanych przy jego użyciu usług. Bezsprzecznie do najważniejszych należy zaliczyć szybkość oraz bezpieczeństwo dostarczanych ładunków. Szybkość i bezpieczeństwo są czynnikami decydującymi przede wszystkim w kontekście powietrznego transportu: zwierząt, towarów łatwo psujących się, specjalistycznych części zamiennych, poczty dyplomatycznej, materiałów niebezpiecznych oraz w trakcie prowadzenia operacji o charakterze ratowniczym czy humanitarnym. Są to również czynniki pozytywnie wpływające na zasadniczy element procesów handlowych, a mianowicie na zysk finansowy.