Artykuł prezentuje wybrane rozwiązania logistyczne, umożliwiające uzyskiwanie przewagi konkurencyjnej dzięki intensywnemu wykorzystaniu technologii informacyjnej oraz outsourcingu czynności logistycznych. Firma Glazura Królewska SA (GK SA), funkcjonuje w specyficznej sferze rynku budowlanego, skoncentrowanej na dostarczaniu materiałów wykończeniowych, stosowanych w końcowym etapie procesu inwestycyjnego oraz w pracach remontowych, w trakcie typowego użytkowania różnorodnych obiektów. Specyfika tej sfery wynika z procesów, które muszą być zrealizowane dla zaspokojenia potrzeb klientów. Glazura Królewska (tak jak inni producenci płytek ceramicznych) tworzy łańcuch dostaw, którego główne fazy prezentuje rysunek 1.
Płytki ceramiczne podlegają procesom dystrybucji albo poprzez własną sieć dystrybucji producenta, albo przy udziale pośredników, najczęściej prowadzących - w zależności od wolumenu - sprzedaż hurtową lub detaliczną. W obu przypadkach mamy do czynienia z problemem fizycznego przemieszczenia płytek od producenta do odbiorcy. W skład tego procesu wchodzą fazy logistyczne, które można określić jako:
1) załadunek u producenta,
2) operacje transportowe,
3) rozładunek:
- u klientów instytucjonalnych (sieci handlowe)
- u pośredników - w firmach prowadzących dodatkowe operacje logistyczne i dalszą dystrybucję,
4) magazynowanie,
5) operacje o charakterze cross docking (w analizowanym przypadku - konfekcjonowanie mniejszych i różnorodnych zamówień klientów końcowych z wykorzystaniem większych i jednorodnych dostaw płytek od ich producentów),
6) załadunek konfekcjonowanych zamówień u pośredników,
7) dystrybucja finalna,
8) sprzedaż odbiorcy końcowemu (indywidualnemu, sieciom sprzedaży detalicznej lub hurtowej).

Referat został zaprezentowany na Międzynarodowej Konferencji Logistycznej "Logistics 2002 - Elastyczne łańcuchy dostaw - koncepcje, doświadczenia, wyzwania". Poznań 14-15 maja 2002 r.

Lata 90. ubiegłego stulecia zapoczątkowały dynamiczny rozwój technologii informatycznych, przejawiający się między innymi zwiększeniem mocy obliczeniowej komputerów, pojemności nośników pamięci elektronicznej czy przepustowości sieci teletransmisyjnych. Dużo lepsze parametry sprzętu komputerowego dawały większe możliwości twórcom oprogramowania. Powstające aplikacje stawały się coraz dojrzalsze funkcjonalnie, dając użytkownikom niespotykane dotąd możliwości, ale i bardziej wymagające w stosunku do wykorzystywanych zasobów. Spirala rozwoju została nakręcona, włączając do wyścigu coraz nowsze rozwiązania, urzeczywistniające wizję "globalnej wioski" i wpisujące się w obraz ery informacji, jaki rysuje się dla XXI w. Wspomniane aplikacje, czyli konkretne rozwiązania teleinformatyczne, wspomagają różne sfery życia człowieka, tworząc z nich "e-obszary" (e-administracja, e-gospodarka, e-zdrowie, e-turystyka, itp.), w których podstawową rolę odgrywają procesy komunikacyjne, a wartością samą w sobie staje się informacja. E-rozwiązania przenoszą ich użytkowników (ludzi, podmioty gospodarcze, instytucje, jednostki administracji rządowej i samorządowej, itd.) na poziom e-relacji (C2C, B2B, B2C, G2B, A2B, G2G), tworząc coraz gęstszą sieć układu informacyjnego oraz nową jakość współpracy.