Cześć, pozwolę zacytować sobie fragment swojej pracy magisterskiej. Przy okazji proszę o wzięcie udziału w badaniu:
docs.google.com/forms/d/1GZ_CxIgPs9TuZee...jQdh9RCssu7YjWDq_ZX0
Dzięki!
3.3 Problemy i wyzwania w logistyce wywołane przez pandemię
Epidemia wywołała duże zakłócenia w światowym przepływie towarów na każdym szczeblu łańcucha logistycznego, problemy występowały zarówno już na etapie pozyskania surowca, jak i w dalszych fazach: produkcji, pakowania oraz dystrybucji. Dla konsumentów było to widoczne zwłaszcza podczas pierwszych tygodni pandemii, kiedy w sklepach brakowało artykułów pierwszej potrzeby lub ceny na nie były znacznie zawyżone. Przykładem takich produktów był papier toaletowy, maseczki chirurgiczne, produkty spożywcze długiej przydatności do spożycia, środki higieniczne oraz urządzenia medyczne, takie jak na przykład pulsoksymetr [Gazeta SGH, “I kup…].
Przyczyną tego zjawiska było paniczne wykupywanie tych artykułów spowodowane strachem, że ich zabraknie lub ich cena jeszcze bardziej wzrośnie [op. cit.]. Dodatkowo, zostało to spotęgowane przez zachowanie związane z psychologią tłumu, które nazywa się owczy pęd. Polega ono na nieracjonalnym podążaniu za tłumem, a co za tym idzie przyczynia się do wzrostu popularności danego produktu [Cypriański i in., 2016, s. 56-68]. Wpływ mieli również spekulanci, czyli osoby zarabiające na wahaniach cen. Nabywali oni duże partie towarów, a następnie je sprzedawali w momencie, w którym ich cena osiągnęła odpowiednio wysoki poziom [Business Insider, Kim jest…]. Wszystkie te zachowania wywołały wzrost popytu, na które łańcuchy dostaw nie były przygotowane.
Z powyższymi problemami rynek poradził sobie stosunkowo szybko, a zdecydowanie poważniejszym wyzwaniem dla logistyki było poradzenie sobie z trudnościami wynikającymi z uzależnienia zaopatrzenia od jednego dostawcy i niskiej dywersyfikacji dostaw, braku przystosowania łańcuchów do niespodziewanych zdarzeń oraz wadami systemów produkcyjnych typu Just in Time [A&S Polska, Zakłócenia łańcuchów…].
Jednym z państw, które dostarcza najwięcej surowców, podzespołów, przetworzonych materiałów i komponentów firmom z całego świata, są Chiny. Kiedy w Azji wybuchła epidemia COVID-19 na początku 2020 roku wiele fabryk w Państwie Środka zostało zamkniętych, transport znacznie ograniczony, a granice zamknięte. Wpłynęło to w znacznym stopniu na kondycję globalnych łańcuchów dostaw, czas oczekiwania na zamówienie uległ zwiększeniu, a niektóre podzespoły, w szczególności komputerowe i samochodowe, stały się całkowicie niedostępne lub ich ceny wzrosły. Sytuacja ta sprawiła, że wiele przedsiębiorstw zdało sobie sprawę jak ważna jest dywersyfikacja swojego łańcucha dostaw [Prawo.pl, Koronawirus wpłynie…].
Wiele firm doświadczonych kryzysem pandemicznym, między innymi General Motors, w celu radzenia sobie z niespodziewanymi zdarzeniami zaczęło inwestować w technologie umożliwiające monitorowanie globalnych dostawców i mapowanie swoich łańcuchów logistycznych. Dzięki nim mają one wiedzę jak określone losowe zdarzenie może wpłynąć na ich działalność oraz mogą z wyprzedzeniem zwiększyć swoje zapasy danego towaru, aby zredukować negatywne skutki przewidywanego zjawiska [op. cit.].
Podczas epidemii najbardziej ucierpiały przedsiębiorstwa, których metody zarządzania produkcją były oparte na koncepcjach Just in Time oraz Just in Sequence. Przykładem są przede wszystkim firmy sektora motoryzacyjnego, które były wieloletnimi prekursorami w wykorzystaniu tych technik. Do tego faktu przyczynia się wada tych systemów, która polega na tym, że wszystkie nieprzewidziane zaburzenia wywołują natychmiastowy poważny skutek dla całego łańcucha logistycznego. Przewiduje się, że firmy będą częściowo odchodzić od tych koncepcji, zwiększając ilość swoich dostawców i planując wysokość swoich zapasów, aby utrzymać ich minimalny poziom [A&S Polska, Zakłócenia łańcuchów…].
Sektorami gospodarki, które najmocniej odczuły wpływ pandemii, jest turystyka oraz rynek lotniczy. Wpływ na to miały obostrzenia wprowadzone przez większość państw, zamknięcie ruchu lotniczego oraz zmniejszone zapotrzebowanie na oferty wycieczek zagranicznych, spowodowane obawami dotyczącymi zachorowania oraz utrudnieniami związanymi z podróżowaniem podczas epidemii. W 2020 roku roczny popyt liczony w pasażerokilometrach spadł o 65,8% w porównaniu z rokiem 2019. Mimo, że przewozów cargo nie dotknęły takie obostrzenia jak pasażerskich, to dynamika światowego rynku transportu towarów drogą lotniczą znacznie spadła. Przyczynił się do tego brak możliwości przesyłania produktów jako belly cargo, czyli jako części ładunku samolotu pasażerskiego, i zmniejszone zapotrzebowanie na transport drogą powietrzną, wywołany spowolnieniem przemysłu [Kubas, 2020].
Obecnie, w związku ze zwiększonymi kosztami i stresem wynikającymi z wprowadzonych ograniczeń w podróżach zagranicznych, coraz więcej turystów wybiera wyjazdy krajowe. Ta tendencja rzutuje również na transport pasażerski, maleje znaczenie przewozów lotniczych, a rośnie drogowych autobusowych i kolejowych [op. cit.]. Z kolei, statystyki dotyczące transportu miejskiego pokazują, że komunikację publiczną wybiera o 62% mniej osób, niż w analogicznym okresie przed epidemią. Wiąże się to z szeroko wprowadzoną pracą i nauką zdalną, oraz niskimi cenami paliw w pierwszych miesiącach pandemii, które zachęciły ludność do podróży samochodem [Transport Publiczny, Jak zmieniły…].
