Pozycja konkurencyjna portów morskich uwarunkowana jest wieloma czynnikami. Jednym z nich jest zdolność przepustowa portu morskiego w zakresie obsługi poszczególnych grup ładunkowych. Wiele badań zdolności przepustowej portu morskiego oparta jest na wydajności urządzeń przeładunkowych do obsługi środków transportu morskiego. Nie uwzględnia się natomiast aspektów związanych z wydajnością obsługi środków transportu zaplecza czy zdolnością składową portu. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie metod oceny wybranych czynników mających wpływ na wydajność portu, a często pomijanych w obliczaniach całkowitej zdolności przepustowej portu morskiego.

Sieć bayesowska, niecykliczny graf skierowany, stanowi efektywną obliczeniowo i przestrzennie metodę reprezentacji łącznego rozkładu prawdopodobieństwa. Wykorzystywana jest w diagnostyce medycznej i technicznej, wyszukiwaniu informacji, wykrywaniu oszustw, sterowaniu itp. Artykuł zawiera propozycję wykorzystania tego narzędzia w dziedzinie transportu morskiego.

Problemy bezpieczeństwa portu morskiego należy rozpatrywać nie tylko w aspekcie ochrony samych obszarów portowych, ale także z punktu widzenia bezpieczeństwa infrastruktury technicznej wiążących porty z ich otoczeniem gospodarczym oraz rolą portu w łańcuchu dostaw, jak również wpływu aktywności portów na bezpieczeństwo i efektywność przewozów zaopatrzeniowych oraz na kształtowanie się bezpiecznego poziomu zapasów, w tym zwłaszcza strategicznych dla państwa.

Mobilność terenowa Bezzałogowych Platform Lądowych (BPL) w istotny sposób wpływa na ich możliwości robocze. Zaprojektowanie efektywnie działającego układu zawieszenia, zwiększającego zdolność pokonywania przez BPL przeszkód terenowych spowoduje zwiększenie ich możliwości roboczych. Obecnie stosowane metody służące do oceny skuteczności działania zawieszeń terenowych pojazdów i maszyn załogowych nie mogą być w efektywny sposób wykorzystane w przypadku BPL. W referacie opisano ograniczenia wynikające z wykorzystania istniejących sposobów oceny układów zawieszeń oraz wskazano kierunki badań, umożliwiających opracowanie nowych, skuteczniejszych w przypadku BPL metod.

Wprowadzanie zmian jest jednym z warunków funkcjonowania i rozwoju organizacji funkcjonujących w obecnych warunkach, w tym portów morskich. W przeszłości porty były zarządzane tradycyjnie według ogólnych zasad administracji publicznej a generowanie zysku nie było kwestią priorytetową. Konkurencja między portami albo nie istniała, albo występowała na małą skalę i porty cieszyły się quasimonopolistyczną pozycją. Popyt na usługi portowe był określony raczej decyzjami administracyjnymi niż przez wolny rynek. Obecnie podstawową cechą portów morskich jest komercyjny charakter ich działalności. Odkąd międzynarodowy system transportowy i handel światowy stały się częścią wysoce konkurencyjnego rynku porty poddane są międzynarodowej konkurencji. Jedynym sposobem funkcjonowania i rozwoju portów morskich w obecnych warunkach jest rozwinięcie umiejętności dostosowywania się do zmian zachodzących, a także antycypowanych zmian. Istotnym elementem mechanizmu adaptacyjnego jest umiejętność ograniczania dotychczasowego zakresu działania, rezygnacji z realizowania określonych funkcji, pozbywania się swoich nadmiernych (w stosunku do potrzeb) zasobów czy też likwidacji poszczególnych, nieefektywnych części, obszarów, funkcji czy infrastruktury, a także wycofywania się z zaplanowanych przedsięwzięć. Chodzi zatem o umiejętność odpowiedniego rozgrywania tzw. end-game strategy.