Wiek XX był czasem znacznych zmian na płaszczyźnie funkcjonowania miejskich organizmów. Miejskie struktury często ukształtowane w czasach wcześniejszych stały się w wieku XX przestrzenią bardzo intensywnych przemian związanych ze zwiększaniem się ilości realizowanych w miejskiej przestrzeni procesów.
Bezpieczeństwo transportu kolejowego to fundamentalny element oceny jego funkcjonowania, który decyduje o jego sprawności, jak również o szeroko rozumianej jakości oferowanej usługi przewozowej. Wszystkie podmioty zaangażowane w transport kolejowy powinny stosować procedury związane z bezpieczeństwem i przeprowadzać ocenę ryzyka związanego z procesem, jaki wykonują dla kolejnictwa. Wobec powyższego zasadna jest analiza działania instrumentów służących poprawie bezpieczeństwa w sektorze kolejowym.
Skrzyżowanie linii kolejowych z drogą kołową w jednym poziomie, zwane zazwyczaj przejazdem kolejowym, jest miejscem, w którym należy zachować bardzo szczególną ostrożność. Na przejeździe kolejowym pierwszeństwo przed pojazdami poruszającymi się po drogach kołowych mają pojazdy szynowe (m.in. ze względu na ich prędkość, ciężar, drogę hamowania).
Branża farmaceutyczna jest jednym z najprężniej rozwijających się sektorów gospodarki zarówno w Polsce, jak i na świecie. Rozwój niniejszej branży podyktowany jest między innymi takimi czynnikami jak: starzenie się społeczeństwa, stopień zamożności, a także koniunktura, różnice kursowe, jak i decyzje urzędników.
Współcześnie, w dobie problemów wynikających z rosnącej: konkurencji, produkcji, transportochłonności światowej gospodarki; skracającego się cyklu użytkowania wyrobów, wydłużania się tras, na które przewożone się towary; nasilającej się kongestii transportowej i braku zrównoważenia w transporcie, coraz większego znaczenia nabiera polityka transportowa, która dzięki swoim podmiotom, celom i instrumentom jest w stanie nie tylko zminimalizować słabości i zagrożenia, ale także podjąć wyzwania, jakie stawiają przed transportem globalne trendy cywilizacyjne, i to zarówno w ich wymiarze ekonomicznym (wzrost gospodarczy i wzrost liczby innowacji), społecznym (rozwój i jakość życia), jak i środowiskowym (ochrona jakości zasobów i bioróżnorodności środowiska).
Od wprowadzenia i spopularyzowania pojęcia "zarządzanie łańcuchami dostaw" (SCM) w latach osiemdziesiątych, termin ten był używany do opisywania planowania i kontroli materiałów, przepływu informacji oraz działań logistycznych wewnętrznie w firmie, a także na zewnątrz. Z czasem zaczęto podkreślać dodatkowe aspekty SCM, takie jak: koordynacja, interesariusze, relacje, wartość, efektywność i wydajność. Jednym z nowych obszarów jakie wzbudziło zainteresowanie zarówno praktyków jak i teoretyków była kwestia wpływu logistyki na środowisko naturalne.
Problematyka zagrożeń ekologicznych generowanych przez sektor transportu jest wciąż aktualna oraz tak w teorii, jak i w praktyce wymaga ciągłych badań. Doświadczenia ostatnich lat wskazują, że jednym z podstawowych obszarów działalności transportowej stwarzających zagrożenia dla otoczenia są wypadki, będące rezultatem niedoskonałości postępu cywilizacyjnego.
W ocenie usługi logistycznej najistotniejszą grupę stanowią kryteria typowo logistyczne. Wyróżnia się tu m.in. niezawodność realizowanych dostaw. Jest ona również jednym z najważniejszych ocenianych czynników decydujących o poziomie konkurencyjności przedsiębiorstwa, związanych z realizacją funkcji transportowych.