Zaloguj się

WIEDZA

Logistyka w organizacji projektu ekspedycyjnego

Jak zorganizować ekspedycję w najdalsze zakątki świata w celach eksploracyjnych, sportowych lub ratunkowych? Jakie należy podjąć działania, aby zrealizować zamierzony cel, spełniając jednocześnie warunki narzucone danemu projektowi ekspedycyjnemu?

Filozofia ekologistyki w gospodarowaniu odpadami komunalnymi stałymi - cz. 1. Wstęp do ekologistyki

Odpady jako nieuchronny produkt uboczny bytowania i gospodarowania
Powstawanie odpadów i różnych nieczystości towarzyszy nieodłącznie wszelkim przejawom życia, procesom wytwarzania środków produkcji i środków zaspokajania potrzeb konsumpcyjnych, przygotowania tych środków do zużycia i samemu procesowi zużycia. Przez wrodzony instynkt czystości i porządku ludzie usuwają ze swego otoczenia zbędne, nieużyteczne przedmioty (traktowane ogólnie jako odpady) i nieczystości (zwane też śmieciami). Problem etyki higieny środowiska jest odwieczny. W Księdze Powtórzonego Prawa Mojżesz,
wiodący Izraelitów przez pustynię nakazuje im zachowanie czystości w obozie: Będziesz miał miejsce poza obozem i tam poza obóz będziesz wychodził, zaopatrzysz się w kołek, a gdy wyjdziesz na zewnątrz, wydrążysz nim dołek, a wracając przykryjesz to, czegoś
się pozbył [1]. Zanieczyszczone środowisko zewnętrzne (gleba, woda i powietrze) z podstawy życia ludzkiego przemienia się w ośrodek zagrożenia zdrowia i życia... Gleba, woda i powietrze wskutek zachodzących w nich procesów naturalnych posiadają w pewnych g
ranicach zdolność samooczyszczania, czyli unieszkodliwiania nieczystości. Dopóki one powstają w niedużych ilościach, a niekorzystne warunki nie zmniejszają zdolności samooczyszczania środowiska zewnętrznego, dopóty człowiek może zwracać mniejszą uwagę na p
owstające wokół niego zagrożenie ekologiczne. Wzrasta ono w wielkich skupiskach życia zbiorowego. W obrębie miasta naturalna zdolność samooczyszczania środowiska zewnętrznego ulega ograniczeniu i osłabieniu, gdyż na niewielkim stosunkowo obszarze wszystkie
zjawiska życia społecznego i gospodarczego przebiegają ze zwiększonym natężeniem, a proces powstawania nieczystości staje się ciągły. Urbanizacja wsi sprawia, że te produkty cywilizacji coraz intensywniej pojawiają się również na niej. Logistyka usuwania
wszelkich zanieczyszczeń powstających w sferze bytu i gospodarki jest współcześnie głównym instrumentem racjonalizacji ekologicznego zarządzania środowiskiem, a ich maksymalna utylizacja, podstawowym nakazem optymalizacji gospodarowania zasobami naturalnym
i i przetworzonymi.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 2002/5.
 

Strategie zmian w dystrybucji wyrobów hutniczych

Dystrybucja jest narzędziem marketingowym wykorzystywanym w celu organizowania dostępnych i dogodnych dla odbiorców miejsc oraz sposobów sprzedaży produktu. Działalność ta ma charakter procesowy i opiera się na wszystkich funkcjach zarządzania (planowanie, organizowanie, kierowanie i kontrolowanie). Podstawą procesu dystrybucji są kanały dystrybucji. W sektorze hutniczym jest to określona organizacja sprzedaży wyrobów hutniczych. Na tę organizację składają się wszystkie podmioty gospodarcze, których zadaniem jest zaoferowanie wyrobów nabywcom. W przeciwieństwie do krajów Unii Europejskiej, gdzie dystrybucja wyrobów hutniczych odbywa się w większości za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm (sieci) dystrybucji, w Polsce dystrybucja ma charakter bezpośredni – zajmują się nią producenci (huty). Taka sytuacja nadmiernie obciąża kosztami i ryzykiem producentów. W przyszłości producenci będą poszukiwać wyspecjalizowanych sieci dystrybucji wyrobów hutniczych. Z drugiej jednak strony, liczący się dystrybutorzy (Konsorcjum Stali, Progres) zdywersyfikują strategie działań, stawiając nie tylko na dystrybucję wyrobów, ale także na produkcję konstrukcji stalowych we własnych zakładach i zbrojarniach. W artykule podano więcej szczegółów, co do kierunku zmian na rynku dystrybucji wyrobów hutniczych.

Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 2

Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 1

Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 3

Rosnące znaczenie SCM jako integrującego elementu w procesach biznesowych, wykraczających poza obszary funkcjonalne i granice firm, wymaga pewnego generalnego zrozumienia charakteru tych związków na poziomie kierowania przedsiębiorstwem. Dla menedżerów zarządzających łańcuchami dostaw oznacza to wysokie wymagania odnośnie zrozumienia sposobu funkcjonowania łańcuchów tworzenia wartości. Rozpiętość problemów rozpościera się bowiem od zarządzania partnerstwem z dostawcami w sferze zaopatrzenia, aż do dystrybucji i opiekowania się klientami w kanałach zbytu.