Bezpieczeństwo w transporcie odpadów azbestowych
- Dachtera Weronika, Raczewska Marta, Butlewski Marcin
- Kategoria: Transport i spedycja
Azbest jako stosunkowo łatwo dostępny minerał o niezwykle cennych właściwościach, znalazł zastosowanie w bardzo wielu gałęziach przemysłu. Zdecydowanie najczęściej używano go w budownictwie.
Informacje mogące świadczyć o szkodliwości minerału pojawiały się już w I wieku naszej ery. Mimo to, jego rakotwórczość ostatecznie udowodniono i powszechnie uznano dopiero w latach osiemdziesiątych XX wieku, kiedy w większości krajów pojawiły się pierwsze regulacje prawne zakazujące jego stosowania. W Polsce takie przepisy obowiązują od roku 1997, natomiast w 2002 roku uchwalono trzydziestoletni plan oczyszczania terytorium kraju z azbestu, zaktualizowany w roku 2009 (jedyny tego typu dokument wśród krajów Unii Europejskiej).
Jednym z głównych założeń wspomnianego programu jest usunięcie i unieszkodliwienie wyrobów zawierających azbest znajdujących się na terytorium kraju. W celu realizacji tego założenia sukcesywnie usuwa się wyroby azbestowe. W przepisach prawnych zamieszczono zasady dotyczące przeprowadzania prac w kontakcie z azbestem w sposób minimalizujący narażenie pracowników i otoczenia na jego szkodliwe działanie. Zdemontowany azbest staje się odpadem niebezpiecznym, który musi być odpowiednio opakowany i transportowany na specjalnie wyznaczone w tym celu składowiska. W poniższej pracy przybliżona została tematyka postępowania ze zdemontowanym azbestem, ze szczególnym naciskiem na właściwe jego pakowanie i transport.
OGÓLNA ANALIZA PROBLEMU AZBESTU
Charakterystyka azbestów
Azbesty to minerały metamorficzne naturalnie występujące w przyrodzie. Krystalizowały one zazwyczaj przez kilka okresów geologicznych w szczelinach skał zasadowych lub ultrazasadowych jako cienkie monokryształy o długości nawet kilkudziesięciu centymetrów. Pod względem chemicznym są to krzemiany uwodnione zawierające jony różnych metali. Wyróżnia się dwie grupy azbestów: serpentyny (chryzotyl) oraz amfibole (amozyt, krokidolit, antofilit, tremolit, aktynolit). Odmiany, które były powszechnie stosowane w przemyśle to chryzotyl, amozyt, krokidolit oraz zdecydowanie rzadziej antofilit. Charakterystyczna w przypadku azbestów jest ich włóknista budowa, co stanowi przyczynę jego szkodliwości. W azbeście pojedyncze kryształy minerału są spajane zazwyczaj przez węglan wapniowy. Od zawartości tego związku zależy stopień odporności na pocienienie wiązek oraz sztywność włókien.
Mimo różnic w składzie chemicznym i budowie krystalicznej poszczególnych odmian minerału, można wyróżnić właściwości wspólne dla większości z nich. Są one odporne na działanie wysokich i niskich temperatur (niskie przewodnictwo ciepła), kwasów i substancji żrących oraz wody morskiej. Inne z właściwości minerałów to: znaczna giętkość i wytrzymałość, dźwiękochłonność, niskie przewodnictwo elektryczne, możliwość przędzenia włókien oraz łatwość łączenia z innymi materiałami.
Artykuł zawiera 23790 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka