Determinanty popytu na obsługę ładunków masowych w portach ujścia Odry

Prognozowanie popytu na usługi portowe jest trudne, ze względu na specyficzne czynniki techniczno-technologiczne, ekonomiczne i społeczno-gospodarcze produkcji portowej, charakteryzujące się dużym stopniem niepewności. Pierwotnym czynnikiem kształtującym popyt na usługi portowe jest kondycja gospodarki i społeczne potrzeby tj.: poziom produkcji i konsumpcji opartej, ze względu na międzynarodowy charakter działalności portowej (obsługa handlu zagranicznego i tranzytu), na rynkach obcych. W tym aspekcie istotnymi czynnikami są konkurencyjność gospodarki, atrakcyjność inwestycyjna i zamożność społeczeństwa.

Przy prognozowaniu długoterminowym, a takim jest prognozowanie popytu stanowiącego podstawę planów rozwojowych portu, zawsze powinno się uwzględniać związek ze wzrostem gospodarczym. Nie bez wpływu na przeładunki portów ma prowadzona polityka na poziomie światowym (np. IMO), europejskim (UE) czy krajowym. Prognozy popytu, powinny również uwzględniać specyficzne uwarunkowania rozwoju poszczególnych segmentów rynku sklasyfikowanych według grup ładunkowych (węgiel, ruda, ropa i produkty, zboże, inne masowe, ładunki skonteneryzowane, promowe i ro-ro oraz drobnica konwencjonalna) oraz relacji przeładunkowych. Wynika to ze specjalizacji terminali portowych, przeznaczonych do jednej lub kilku grup ładunkowych. Wysoko wyspecjalizowane terminale przeładunkowe przeznaczone są do obsługi tylko jednego ładunku w jednej relacji przeładunkowej. Przykładem mogą być istniejące do tej pory terminale węglowe przystosowane tylko do załadunku węgla w relacji plac - statek.

Potencjalny popyt wynikający z uwarunkowań zewnętrznych może przełożyć się na zapotrzebowanie na usługi portowe tylko wtedy, gdy jest zapewniony odpowiedni potencjał przeładunkowy w porcie, a także zapewniona odpowiednia infrastruktura dostępu. Znaczenie działalności gospodarczej portów morskich wychodzi daleko poza ich granice. Porty nie funkcjonują bowiem jako samodzielne przedsiębiorstwa oferujące usługi przeładunkowe, ale stanowią ogniwo lądowo-morskich łańcuchów transportowych, jak również w międzynarodowych łańcuchach dostaw. Z uwagi na to, czynnikiem ograniczającym popyt na usługi przeładunkowe jest nie tylko infrastruktura portowa, ale także infrastruktura dostępu. Ze względu na miejsce portów w łańcuchach transportowych, planowanie rozwoju portów morskich powinno uwzględniać również poziom jakościowy infrastruktury łączącej porty morskie z zapleczem i przedpolem oraz proces dostosowania parametrów infrastruktury portowej do wymagań innych gałęzi transportu.

Artykuł zawiera 35130 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka