Polityka Unii Europejskiej na rzecz zwiększenia efektywności ekonomicznej i środowiskowej transportu. Cz. 2. Dekarbonizacja transportu
- Motowidlak Urszula
- Kategoria: Transport i spedycja
Unia Europejska (UE) postawiła sobie za cel ograniczenie globalnej zmiany klimatu tak, aby wzrost temperatury nie przekroczył 2°C w stosunku do okresu sprzed epoki przemysłowej. Realizacja tego celu wymaga, aby poziom emisji do 2050 r. został zmniejszony o 80-95% w porównaniu z poziomem z 1990 r.
W celu osiągnięcia niezbędnego zmniejszenia emisji, polityki i działania powinny być wdrażane na poziomie państw członkowskich Unii we wszystkich sektorach gospodarki unijnej. O ile emisje z innych sektorów generalnie zmniejszają się, o tyle transport drogowy jest jedną z niewielu branż, w których emisje wzrosły w szybkim tempie. Sektor transportu drogowego znajduje się na drugim miejscu wśród sektorów emitujących najwięcej gazów cieplarnianych w Unii, a wielkość emisji pochodzących z tego sektora, w tym z samochodów osobowych i lekkich samochodów dostawczych, wciąż rośnie. Dalszy wzrost emisji transportu drogowego, może znacząco osłabić wysiłki podejmowane przez inne sektory na rzecz walki ze zmianą klimatu. Chcąc temu przeciwdziałać, w przyjętym w marcu 2011 roku dokumencie, określono strategię zmierzającą do osiągnięcia 60% redukcji emisji gazów cieplarnianych w transporcie do 2050 r.
Tak ambitne wyzwania wymagają odpowiednich i szybkich działań na wielu płaszczyznach, w tym w zakresie dalszej dekarbonizacji transportu drogowego. Unia Europejska chcąc przyspieszyć i wspomóc te działania opracowała zalecenia i wytyczne, w celu osiągnięcia docelowego zmniejszenia emisji CO2 z nowych samochodów osobowych i z nowych lekkich pojazdów dostawczych przewidzianego na 2020 r. Wprowadzenie wiążących norm emisji pozwala na uzyskanie korzyści w wymiarze środowiskowym i ekonomicznym, prezentacja których stanowiła zasadniczy cel artykułu.
Unijny cel redukcji emisji gazów cieplarnianych w transporcie
Transformacja modeli gospodarczych w kierunku efektywnego wykorzystania zasobów (w tym zasobów naturalnych) i obniżenia emisji gazów cieplarnianych stała się jednym z podstawowych wyzwań cywilizacyjnych. Mimo niepewności towarzyszących długookresowemu prognozowaniu coraz powszechniejsze jest przekonanie wspólnoty międzynarodowej, że bez istotnej transformacji modeli gospodarczych w zakresie sposobów korzystania z zasobów naturalnych globalna gospodarka w coraz większym stopniu narażona będzie na konsekwencje zmian klimatu, nieodwracalną utratę części zasobów oraz wzrost cen surowców energetycznych.
Artykuł zawiera 24 140 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka