Globalna Synchronizacja Danych (GDS) i Elektroniczny Kod Produktu (EPC) - nowe możliwości dla logistyki

Model GDS zakłada utworzenie sieci certyfikowanych baz danych - tzw. katalogów produktów, zarejestrowanych w jednym globalnym rejestrze i komunikujących się między sobą za pomocą standardowych komunikatów. Jego podstawą są standardy identyfikacyjne i komunikacyjne systemu EAN.UCC. System EPC, zwany "Internetem produktów”, stanowi połączenie dwóch technologii: RFID i Internetu. Obejmuje nowy schemat kodowania, w ramach którego można identyfikować w sposób unikalny indywidualne obiekty. Obie technologie są ze sobą powiązane, dlatego efektywne stosowanie EPC wymaga uprzedniego zapewnienia prawidłowej synchronizacji danych podstawowych.

Wprowadzenie
Z badań przeprowadzonych w ubiegłym roku przez A.T. Kearney i Kurt Salmon Association wynika, że w najbliższym czasie dwie nowe technologie będą miały ogromny wpływ na logistykę przedsiębiorstw branży FMCG. Należą do nich: Globalna Synchronizacja Danych (GDS - Global Data Synchronization) i Elektroniczny Kod Produktu (EPC - Electronic Product Code). Standardy dla obu tych technologii są uzgadniane przez Stowarzyszenie EAN International, które aktywnie włączyło się w proces ich rozwoju i wdrażania.
W USA w ramach organizacji zrzeszających producentów i dystrybutorów opracowano 7-etapowy schemat ilustrujący proces dochodzenia do pełnej współpracy elektronicznej. Synchronizacja danych podstawowych stanowi bazę, bez której niemożliwa jest efektywna współpraca. Obie technologie: GDS i EPC wymagają tych samych podstawowych kroków przy wdrażaniu: jednolitych standardów danych, jednego globalnego systemu rejestracji, synchronizacji przepływu informacji. Często zdarza się, że elektroniczna współpraca bez synchronizacji danych doprowadzi wyłącznie do szybszej wymiany "złych” danych między partnerami handlowymi. W niniejszym artykule zaprezentowano w skrócie obie technologie oraz korzyści wynikające z ich wdrożenia.

GDS - Globalna Synchronizacja Danych
Jednym z podstawowych problemów, z jakimi stykają się partnerzy handlowi przy wdrażaniu EDI, jest zapewnienie kompatybilności danych podstawowych. Niedokładne dane o towarach oraz ich nieefektywna wymiana stają się źródłem dodatkowych kosztów i często stawiają pod znakiem zapytania opłacalność rozwiązań e-gospodarki. Z drugiej strony, proces globalizacji handlu nasilił konieczność zapewnienia płynnego przepływu towarów wewnątrz i na zewnątrz firm oraz lepszą kontrolę procesów zaopatrzenia. Wychodząc na przeciw potrzebom handlu Stowarzyszenie GCI (Global Commerce Initiative), dobrowolne ciało zrzeszające największe firmy na świecie z branży FMCG, we współpracy z EAN International oraz Radą ECR Europe i USA opracowało w 2002 roku model Globalnej Synchronizacji Danych (GDS - Global Data Synchronization). Model ten zakłada utworzenie sieci certyfikowanych baz danych - tzw. katalogów produktów, zarejestrowanych w jednym globalnym rejestrze i komunikujących się między sobą za pomocą standardowych komunikatów. Jego podstawą są standardy identyfikacyjne i komunikacyjne systemu EAN.UCC. Uruchomienie sieci GDS jest zaplanowane na październik 2004 roku. Wdrożenie tego modelu ma zapewnić, że dane o towarach, którymi dysponuje ich odbiorca, są dokładnie tymi samymi, jakie wprowadził do sieci ich dostawca.

Jak działa sieć GDS?
Podejmując się jakiejkolwiek transakcji biznesowej, najpierw należy odpowiedzieć na pytanie, kto, gdzie i czym zamierza handlować. Są to podstawowe dane, które podlegają synchronizacji. W ramach GDS wykorzystuje się następujące identyfikatory EAN.UCC: Globalne Numery Jednostek Handlowych (GTIN) oraz Globalne Numery Lokalizacyjne (GLN). Numery GTIN są unikalnymi numerami przydzielanymi wszystkim produktom i usługom, numery GLN są międzynarodowo akceptowanym sposobem identyfikacji jednostek prawnych i lokalizacji, takich jak: centrale, fabryki, biura, sklepy itp. Same klucze identyfikacyjne nie dostarczają jeszcze wystarczających informacji i dlatego zostały uzupełnione o zdefiniowane atrybuty, m.in.: opis lokalizacji, cenę, wielkość, opakowanie, nazwa, adres itp. Atrybuty te określane są jako dane główne (master data). Jednym z nowo opracowanych atrybutów jest Globalna Klasyfikacja Produktów (GPC) - uniwersalna, jednolita klasyfikacja ogłoszona jako standard w maju 2002 roku na konferencji Rady ECR Europe. Klasyfikacja ta umożliwia wskazanie, jakiego rodzaju towarem jest identyfikowany produkt oraz do jakiej grupy towarów należy. GPC pełni kluczową rolę w procesie wyszukiwania towarów w sieci GDS. Wszystkie atrybuty oraz ich formaty w różnych standardach (takich jak EANCOM, XML i AIDC) są już dokładnie zdefiniowane i opisane.

Cały artykuł w formacie PDF.