Integracja procesów planowania produkcji i zarządzania zapasami - cz. 1

W drugiej części artykułu zostanie przedstawione, zaproponowane przez autora, narzędzie komputerowe umożliwiające planowanie produkcji z uwzględnieniem:

• dostępności w centrum dystrybucyjnym zapasów na poziomie zapewniającym realizację zamówień sprzedaży z założonym poziomem obsługi klienta;
• maksymalnego wykorzystania mocy produkcyjnych maszyn;
• minimalnej liczby i najkrótszego czasu przezbrojeń maszyn.

Rozwój technologii informatycznej pozwala obecnie na stały dostęp do niezbędnych informacji biznesowych oraz na integrację procesów planowania na poszczególnych poziomach. Integrację planowania promuje się szeroko w literaturze przedmiotu [1], [2]. Jednak w praktyce często okazuje się, że implementacja oprogramowania klasy ERP nie gwarantuje osiągnięcia wszystkich korzyści płynących z koncepcji zarządzania zintegrowanym łańcuchem dostaw [4], [5].
W wielu przypadkach oprogramowanie to cechuje się małą elastycznością i zdolnością dostosowania do szybko zmieniających się warunków rynkowych oraz specyfiki biznesu. Z uwagi na znaczny stopień skomplikowania systemów oraz wysokie koszty wprowadzania zmian, najczęściej stosuje się wówczas "ręczne” zarządzanie poszczególnymi ogniwami łańcucha. W konsekwencji prowadzi to do dezintegracji procesów planowania. Opisana wyżej sytuacja dotknęła przedsiębiorstwo, którego dotyczy artykuł. Jest ono zorganizowane w formie grupy kapitałowej, którą tworzą "spółka - matka” oraz kilkanaście zależnych spółek produkcyjnych i handlowych. Spółki te zlokalizowane są głównie na terenie Polski i w pewnym stopniu są autonomicznymi przedsiębiorstwami. Do zadań "spółki - matki” należy między innymi zarządzanie pracą centrum dystrybucji (DC). W DC gromadzone są zapasy wyrobów gotowych wszystkich zależnych spółek produkcyjnych. Produkty składowane w DC są w dalszej kolejności dostarczane do zależnych spółek handlowych, które je dystrybuują. Należy zwrócić uwagę, że za stan zapasu w DC oraz związany z nim poziom obsługi klienta odpowiedzialni są planiści DC. Wraz z dynamicznym rozwojem grupy oraz wzrostem sprzedaży nasilił się problem zarządzania zapasami. Mimo wyznaczenia stosunkowo wysokiego poziomu zapasów produktów każdej ze spółek produkcyjnych, w DC występowały okresowe braki zapasu. Przeprowadzone analizy dowiodły, że przyczyna problemu leży w rozbieżnych interesach spółek produkcyjnych i DC. Planiści pracujący w DC dążyli do utrzymania możliwe niskiego poziomu zapasów związanego z częstym przezbrajaniem maszyn i krótkimi seriami produkcyjnymi. Spółki produkcyjne dążyły natomiast do maksymalizacji długości partii produkcyjnych oraz do wytwarzania produktów w sekwencjach zapewniających możliwie najkrótsze przezbrojenia maszyn. W konsekwencji zamówienia składane przez planistów z DC realizowane były z dużym opóźnieniem. Ponadto produkowane partie znacznie przewyższały zamawiane ilości. Powodowało to przepełnienie magazynów przyprodukcyjnych wyrobami wyprodukowanymi w celu maksymalnego wydłużenia partii produkcyjnej oraz produktami wytworzonymi ze względu na założoną sekwencję przezbrojeń maszyn bez zamówienia z DC. Często dochodziło do sytuacji, w których w magazynie brakowało najlepiej sprzedających się produktów, podczas gdy maszyny produkowały, niepotrzebne w danej chwili, produkty o niskiej rotacji lub te, których zapas w magazynie był już nadmierny. Należy dodać, że przedsiębiorstwo posiadało zintegrowany system komputerowy klasy ERP. System ten nie umożliwiał jednak efektywnego planowania produkcji.

Ze względu na rozbieżność interesów strony nie mogły dojść do porozumienia. W związku z ograniczeniami budżetowymi niemożliwe było również dostosowanie posiadanego systemu komputerowego do zaistniałych potrzeb. Koniecznością stały się zatem działania w celu opracowania sposobu współpracy DC i spółek produkcyjnych, zapewniającego integrację procesów logistycznych w tych firmach w ramach jednego systemu. Cel ten przekładał się na stworzenie jednolitych procedur planowania produkcji, składania zamówień, zarządzania zapasami w DC oraz zaproponowanie prostego narzędzia komputerowego wspomagającego współpracę. W pierwszym etapie przedsięwzięcia postanowiono skupić się na największej spółce produkcyjnej.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka” 4/2008.