Inteligentny kod GS1 Data Matrix
- Redakcja
- Kategoria: Wieści z GS1
Miniaturyzacja kodów - stale utrzymujący się trend w identyfikacji produktów
Czy pamiętają Państwo jak wyglądały pierwsze telefony komórkowe? Ciężkie, duże aparaty, które z trudem dało się unieść. Dzisiaj to już przeszłość. Od wielu lat zadaniem osób zajmujących się rozwojem produktów jest ich miniaturyzacja. Dostępne obecnie na rynku telefony komórkowe są wielkości karty kredytowej. Jak małe są ich części? Jak przebiega proces ich produkcji? Jak wygląda ich śledzenie i monitorowanie? Identyfikacja drobnych części i komponentów odgrywa w procesach produkcyjnych wielu branż dużą rolę. Kod kreskowy pomaga nie tylko w automatyzacji procesów, lecz jest identyfikatorem w łańcuchu logistycznym aż do momentu przekazania produktu końcowemu odbiorcy.
Szczególne wymagania, jakie stawia się kodom kreskowym w takich branżach, jak produkcja leków, urządzeń medycznych, samochodów, telefonów komórkowych, powodują, że zastosowanie kodów EAN/UPC i GS1-128 nie spełniłoby swojej funkcji. Oznakowanie komponentu tradycyjnym 16-cyfrowym kodem na niewielkiej powierzchni jest trudne do przeprowadzenia. Dodatkowo trudności sprawia umieszczenie kodu bezpośrednio na metalu, czy plastikowej powierzchni. Idealnym rozwiązaniem jest tutaj z kilku istotnych powodów kod GS1 Data Matrix:
- GS1 Data Matrix posiada wyjątkowo małe wymiary
- można w nim zakodować do 1,5 kilobajta danych, w przeciwieństwie do kodu EAN-13, w którym zakodowane dane nie mogą przekroczyć 128 bitów
- w kodzie GS1 Data Matrix można zakodować znaki alfanumeryczne, czego nie umożliwia kod EAN-13
- szczególny sposób zapisu danych powoduje, że nawet utrata 25% kodu zapewnia pełny jego odczyt
- kod GS1 Data Matrix umożliwia jednoznaczną identyfikację, niemożliwą do podrobienia. Wprowadzenie zmian w kodzie po jego naniesieniu na obiekt jest niemożliwe. Kod jest odczytywany prawidłowo lub nie jest odczytywany.
Ta właściwość kodu GS1 Data Matrix jest czynnikiem zapewniającym bezpieczeństwo produktu i zabezpieczenie przed fałszowaniem. Technologia kodu Data Matrix powstała w połowie lat 90. W tym kodzie można przedstawić do 3 116 numerycznych i 2 335 alfanumerycznych znaków. Im mniej informacji jest zakodowanych, tym mniejszy jest kod GS1 Data Matrix. W zależności od liczby danych, techniki druku i materiału, na który kod jest nanoszony, można uzyskać powierzchnię kodu mniejszą niż 5 x 5 mm.
Odczyt kodu GS1 Data Matrix można dokonać za pomocą urządzeń optycznych. Najbardziej powszechne są kamery i skanery obrazu dwuwymiarowego. Aby odczytać kod GS1 Data Matrix konieczna jest wbudowana w czytnik opcja odtwarzania obrazu dwuwymiarowego. Posiadają ją inteligentne kamery i skanery, natomiast standardowe kamery wymagają podłączenia do PC. Oprócz czytników optycznych powstają nowe rozwiązania do odczytu kodów, na przykład LocusReader, który potrafi za pomocą wiązki ultradźwiękowej czytać kody niewidoczne, bez kontrastu, w tym kody umieszczone na przykład pod lakierem.
Prosty sposób śledzenia części
Aby pojedyncze części mogły być śledzone oraz monitorowane w procesie produkcyjnym i poza nim, każda część montowana w podzespole produktu musi być identyfikowana kodem. Wszystkie dane dotyczące danego podzespołu, jak również procesów produkcyjnych, są jemu przypisane i archiwizowane w bazie danych.
Można szybko znaleźć odpowiedź na podstawowe pytanie, dotyczące odpowiedzialności za produkt: "Z jakiej partii produkcyjnej pochodzi część X podzespołu Y?". Możliwość gromadzenia określonych danych i ich dokumentacja zapewnia prawidłową jakość i przebieg produkcji. Za zastosowaniem kodów GS1 Data Matrix przemawia ich mały rozmiar, wysoka pojemność, jak również możliwość bezpośredniego naniesienia kodu na części. Znakowania można dokonać w różnorodny sposób. Może to być znakowanie laserowe, trawienie chemiczne, znakowanie mikropunktowe itd.
Znakowanie laserem - szczególnie przydatne do wykonywania oznaczeń na małych powierzchniach lub materiałach o dużej twardości (powyżej 65 HRC), a także w przypadkach, gdy wymagana jest wysoka precyzja. Powierzchnia nie zostaje w tym procesie uszkodzona, czy zniszczona. Kontrast pomiędzy jasnym i ciemnym tłem, i tym samym czytelność kodu, zależy od użytego materiału i parametrów lasera.
Znakowanie mikropunktowe polega na wygniataniu w materiale punktów za pomocą igły wykonanej z węglika spiekanego, która jest wprawiana w ruch przez sprężone powietrze lub elektromagnes. Zgrupowanie wielu punktów stanowi formę matrycy i tworzy kod. Powierzchnia materiału zostaje zniszczona, co powoduje, że kod nie może być usunięty w sposób nie wpływający na jego powierzchnię.
Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 1/2008.