E-logistyka na morskim terminalu kontenerowym

Głównym celem pracy terminalu - niezależnie od wielkości obrotów - jest zawsze zapewnienie jak najszybszej obsługi kontenera w porcie. Skala operacji oraz liczba informacji, którą należy tu przetworzyć jest ogromna. Płynna i niezawodna praca bazy kontenerowej jest niewyobrażalna bez spójnego systemu informacyjnego i informatycznego, pozwalającego wszystkim uczestnikom lądowo-morskich łańcuchów dostaw na realizowanie współczesnych koncepcji logistycznych. Obecnie każdy liczący się kontenerowy port morski pracuje w oparciu o nowoczesny, zintegrowany i skalowalny system zarządzania operacjami terminalu kontenerowego. Nie istnieje jeden wspólny, uniwersalny system informatyczny. Terminale wykorzystują systemy autorstwa różnych dostawców (na przykład GCT w 2006 roku wdrożył nGen stworzony przez Hongkong International Terminals, natomiast w BCT wprowadzono pod koniec czerwca br. system zaprojektowany przez Tideworks Technology Inc.), niemniej jednak zazwyczaj da się wyróżnić w nich wspólne moduły, obejmujące poszczególne sfery pracy na terminalu. Niektóre z nich pracują wyłącznie na rzecz terminalu, co oznacza, że klienci zewnętrzni są pozbawieni do nich dostępu. Podstawowy moduł odpowiedzialny jest za pracę na terminalu i przeładunki kontenerów w różnych relacjach (na przykład statek - wagon kolejowy), planowanie placu składowego oraz kontrolę przestawień kontenera. Umożliwia on rejestrowanie i monitorowanie kontenerów przekraczających bramę terminalu. Inny moduł pozwala na planowanie załadunku na statek, generowanie pracy suwnic oraz tworzenie sztauplanów (na przykład Spinaker Vessel Planning, EZShip, Guider).

Na bazie takich danych kontenera, jak rozmiar, waga, nazwa statku, port przeznaczenia, system automatycznie przydziela optymalnie miejsce na statku czy placu składowym, co ogranicza konieczność repozycjonowania kontenerów. Moduł ten wspomagany jest często przez aplikację do zarządzania sprzętem przeładunkowym, optymalizującą jego wykorzystanie. Terminale wyposażone są również w bezprzewodowe systemy czasu rzeczywistego do kontrolowania przeładunku kontenerów przez suwnice placowe i nabrzeżne. Służby operacyjne terminalu porozumiewają się za pomocą elektronicznych komunikatów, a nie - jak dawniej - radiowych czy papierowych (na przykład TRACS w GCT, Traffic Control w BCT). Rozliczenia finansowe między terminalem a jego klientami umożliwiają moduły automatycznego fakturowania (na przykład eBilling), dostępne także dla linii żeglugowych, korzystających z wymiany slotów (na przykład EZBill w Singapurze). Papierowe faktury zastępują faktury elektroniczne, a płatności odbywają się w formie bezgotówkowej. Platforma internetowa wykorzystywana jest natomiast przez moduł przeznaczony dla użytkowników zewnętrznych (na przykład spedytorów, linii żeglugowych, przewoźników drogowych, służb celnych), umożliwiając szybką, dokładną i prowadzoną w czasie rzeczywistym komunikację pomiędzy terminalem a klientami w otoczeniu portowym. Dla przykładu, w BCT są to aplikacje "Mainsail Online" oraz "Forecast"; w GCT funkcję tę spełnia moduł o nazwie "eXpress", a w Singapurze "Cargo D2D”. Wszystkie wykorzystują powszechnie dostępne języki Java i XML oraz oferują przyjazny w obsłudze interfejs internetowy. Dostęp do systemu posiadają wyłącznie zarejestrowani klienci terminalu (na przykład w BCT obywa się to po zawarciu umowy o świadczenie usług bezgotówkowych i otrzymaniu tokena).

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 5/2007.