Uwarunkowania funkcjonalne i techniczne rozwoju transportu intermodalnego

marzec 9, 2007
Kwaśniowski Stanisław,Nowakowski Tomasz,Zając Mateusz
Kategoria: Logistyka

Tworzenie nowoczesnych struktur logistycznych na potrzeby efektywnego zarządzania procesami gospodarczymi, przez budowę łańcuchów logistycznych i realizację dostaw zgodnie z zasadą Just in Time, jest ściśle związane z reorganizacją systemu transportowego oraz zmianą charakteru działających w nim podmiotów. Transport intermodalny to przewóz towarów w tej samej zintegrowanej jednostce ładunkowej za pomocą różnych środków transportowych, bez potrzeby ich rozformowywania i zmiany. W Europie rozpowszechnił się transport intermodalny pod nazwą transportu kombinowanego, który jest zalecany do przewozu ładunków w ruchu krajowym na odległość 400-500 km, a w ruchu międzynarodowym na odległość 800-1000 km.

W tym rodzaju transportu występuje zjawisko wewnętrznej integracji procesów transportowych, przebiegające na płaszczyznach :
• techniczno-technologicznej (przystosowanie infrastruktury liniowej i punktowej oraz środków transportowych z różnych gałęzi, a także urządzeń przeładunkowych i magazynowych do obsługi tej samej, zunifikowanej jednostki ładunkowej)
• organizacyjnej (specjalistyczne struktury organizacyjne w postaci operatorów zaangażowane w realizację kompleksowych procesów transportowych)
• dokumentacyjnej (jeden dokument transportowy na całą trasę dostawy)
• cenowej (podobne lub takie same zasady kwotowania ceny za przewóz jednostki ładunkowej środkami różnych gałęzi transportu)
• prawnej (jednolity system regulacji i odpowiedzialności).

Najbardziej widoczna jest płaszczyzna integracji technicznej. Nowe technologie przeładunku, związane z tworzeniem nowej infrastruktury centrów logistycznych wskazują jak wiele można jeszcze osiągnąć, aby uzyskać większą płynność i przepustowość korytarza transportowego. Tworzenie w Polsce centrów logistycznych zdolnych do funkcjonowania w systemie logistycznym Europy, wymaga opracowania i wdrażania nowych intermodalnych technologii przeładowczych. Technologia przeładunku warunkuje maszyny i urządzenia przeładunkowe, maszyny przewozowe, zintegrowane jednostki ładunkowe, fronty ładunkowe, wielkość i pojemność placów składowych. Technologia ta wpływa również na ofertę usług transportowych, koszty opracowania ich technologii, itp. Przewozy kombinowane stanowią w Polsce zaledwie 0,2% przewozów ogółem. W krajach UE udział ten wynosi 5 do 15%. Pomimo istnienia różnych technologii przeładunkowych można wyróżnić pewne główne kierunki technologii transportu intermodalnego. Udziały procentowe poszczególnych technik w Polsce i UE przedstawiono na rysunku 1 i 2.

Technika transportu intermodalnego

W odniesieniu do transportu towarów technologie transportu dzielą się na:

- technologie uniwersalne

- technologie zunifikowane

- technologie specjalizowane.

Transport intermodalny, w którym jednostkami ładunkowymi są zintegrowane jednostki ładunkowe zalicza się do technologii zunifikowanych. Szczegółowy podział technologii tej odmiany transportu może dotyczyć:

- kryterium sposobu przeładunku

- kryterium usytuowania urządzenia przeładunkowego

- kryterium rodzaju zintegrowanej jednostki ładunkowej.

Usystematyzowanie technologii transportu i technologii przeładunków ma na celu ułatwienie analizy z punktu przydatności do wykorzystania w określonych warunkach. Zbiór rozwiązań w postaci katalogu, może być inspiracją dla projektantów do poszukiwań nowych, dojrzalszych rozwiązań w tej dziedzinie.

Ze względu na sposób przeładunku wyróżnia się:

- przeładunek poziomy (roll on - roll off)

- przeładunek pionowy (lo - lo)

- przeładunek mieszany (com - ro).

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 2/2004.

Ostatnio zmieniany w piątek, 09 marzec 2007 11:46

Ściągnij załącznik: