Komentarz tygodnia

Proces globalizacji ma silny związek z zastosowaniem innowacyjnych rozwiązań technologicznych w dziedzinie transportu oraz telekomunikacji. Tak było w XIX w., kiedy do powszechnego użytku wprowadzono statki parowe i telegraf oraz w drugiej połowie XX w., kiedy bodźcem do dynamicznego wzrostu wymiany handlowej między kontynentami stało się upowszechnienie statków kontenerowych oraz rozwój internetu. Obecnie zdecydowana większość towarów w globalnym handlu transportowana jest w kontenerach drogą morską. Wymusza to tworzenie sprawnie funkcjonującego lądowego transportu kontenerów na zapleczu portów morskich. W tak skonstruowanych łańcuchach logistycznych, aby zapewnić nierozerwalność i terminowość dostaw, transport samochodowy i proces globalizacji stają się wzajemnie zależne. Celem referatu jest próba wskazania znaczenia transportu samochodowego w procesie globalizacji, a także przedstawienia dualistycznej roli transportu samochodowego, jako z jednej strony czynnika determinującego proces globalizacji, a z drugiej beneficjenta jej rozwoju.

Szybki rozwój wymiany handlowej, stale rosnące wymagania odnośnie poziomu obsługi klienta sprawiają, iż logistyka jest obecnie uważana za jedno z najważniejszych narzędzi racjonalizacji działań, obniżania kosztów i podwyższania konkurencyjności. Ograniczone zasoby środków transportu, silna konkurencja na rynku przewozów wymaga przemyślanego planowania wykorzystania dostępnego taboru.

W czasie ostatniego kryzysu gospodarczego armatorzy poszukiwali strategii pozwalających przetrwać im ten okres. Jedną z ich reakcji na zjawiska kryzysowe, przede wszystkim na nadpodaż tonażu oraz rosnące ceny paliw, była redukcja prędkości eksploatacyjnej statków tzw. slow steaming.

W dzisiejszych czasach transport morski jest jedną z najbezpieczniejszych gałęzi transportu. Dzieje się tak mimo, że towarzyszy mu znaczna liczba różnorodnych zagrożeń. Ograniczenie oddziaływania tych zagrożeń jest możliwe wyłącznie dzięki stosowaniu norm i reguł podnoszących poziom bezpieczeństwa, poprzez eliminowanie tychże zagrożeń.

Idea zrównoważonego rozwoju zakłada osiąganie celów w trzech najważniejszych obszarach: społecznym, ekonomicznym i środowiskowym. Wymaga to podejścia holistycznego ze względu na wzajemne związki i zależności pomiędzy tymi obszarami. Wielość tych relacji oraz trudność w ich kwantyfikacji sprawia, że wiedza na temat efektów polityki zrównoważonego rozwoju nie jest pełna.

Współcześnie, w dobie problemów wynikających z rosnącej: konkurencji, produkcji, transportochłonności światowej gospodarki; skracającego się cyklu użytkowania wyrobów, wydłużania się tras, na które przewożone się towary; nasilającej się kongestii transportowej i braku zrównoważenia w transporcie, coraz większego znaczenia nabiera polityka transportowa, która dzięki swoim podmiotom, celom i instrumentom jest w stanie nie tylko zminimalizować słabości i zagrożenia, ale także podjąć wyzwania, jakie stawiają przed transportem globalne trendy cywilizacyjne, i to zarówno w ich wymiarze ekonomicznym (wzrost gospodarczy i wzrost liczby innowacji), społecznym (rozwój i jakość życia), jak i środowiskowym (ochrona jakości zasobów i bioróżnorodności środowiska).

9 listopada 2016 r. w Krakowie odbyło się posiedzenie polsko-rosyjskiej Komisji Mieszanej ds. międzynarodowych przewozów drogowych. Rozmowom przewodniczyli wiceminister infrastruktury i budownictwa Jerzy Szmit i wiceminister transportu Federacji Rosyjskiej Nikołaj Asauł. Wzięli w nich udział także przedstawiciele organizacji zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych.

Rynek Kolei Dużych Prędkości oraz transportu lotniczego jest poddany ścisłej konkurencji. Rynki te charakteryzują się korzyścią skali (w tym: przestrzeni oraz gęstości siatki połączeń). Co więcej, oba te rynki wykazują wyraźnie cechy zewnętrzne oddziaływania na inne subrynki. I wreszcie, te rynki odznaczają się wysokim stopniem dynamiki i dużej niepewności.