Przedsiębiorstwa, aby przetrwać i rozwijać się muszą podejmować decyzje o długofalowych skutkach. Do najważniejszych należą m.in. dotyczące skali prowadzenia działalności gospodarczej, lokalizacji oraz wyboru technik wytwarzania. Skala produkcji może być utożsamiana z zaangażowaniem czynników produkcji. Możne być mierzona liczbą wyprodukowanych wyrobów, czy też liczbą zatrudnionych pracowników. Zwiększenie ilości czynników produkcji może różnie wpływać na wielkość produkcji.

Miarą efektywnego funkcjonowania ciągników i maszyn rolniczych w gospodarstwie rolnym są możliwie jak najniższe koszty wykonania prac agrotechnicznych. Wysokość owych kosztów uzależniona jest od gotowości maszyn do pracy, którą należy rozumieć jako zdolność do wykonania określonych prac agrotechnicznych w zadanym czasie. System ten obejmuje nie tylko działalność służb serwisowych ale także zaopatrzenie gospodarstw rolnych w części zamienne.

Na rynku rolnym występuje coraz mniejsza liczba przedsiębiorców, którzy zainteresowani są nabywaniem produktów u rozproszonych producentów rolnych. Dlatego niezmierne istotne jest wspólne działanie, powodujące koncentrację zarówno popytu na środki produkcji, jak i sprzedaży produktów rolnych . W państwach Europy Zachodniej od wielu lat popularnością cieszą się spółdzielnie, które umożliwiają rozwój producentom rolnym i zwiększają ich konkurencyjność na rynku unijnym. Spółdzielnie w branży rolno-spożywczej jako przedsiębiorstwa należące do rolników odgrywają podstawową rolę w zwiększaniu znaczenia rolników w łańcuchu dostaw żywności.

Produkcja wieprzowiny w latach 1961-2009 wzrosła o 329% z 24,80 mln ton do 106,33 mln ton, jednak wzrost produkcji nie był równomierny na poszczególnych kontynentach, gdyż np. w Azji produkcja wzrosła prawie dwudziestokrotnie, a w Europie zaledwie o 82%. Znacznie poprawiła się również efektywność produkcji na wszystkich kontynentach, jednak w Azji poprawa ta była znacznie większa.

W ramach przedstawionych kierunków rozwoju Wspólnej Polityki Rolnej do 2020 r., Komisja Europejska zwróciła szczególną uwagę na konieczność wprowadzania innowacji w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego, na które składa się zarówno zaspokojenie rosnącego popytu na żywność, jak i zagwarantowanie jej odpowiedniej jakości. Z uwagi na różnorodność występujących na rynku UE łańcuchów dostaw żywności, w miarę jednolicie powinny one zostać ukierunkowane na żywność bezpieczną, posiadającą wysoką jakość i wytwarzaną w sposób zrównoważony. Wszystkie te elementy wynikają z rosnącej świadomości konsumentów żywności i potrzeb rynku. By przynajmniej spełnić ich bieżące oczekiwania, w ramach proponowanej polityki, wskazuje się na potrzebę tworzenia nowych systemów zapewniania jakości żywności oraz systemów ochrony zdrowia zwierząt gospodarskich.