Monitorowanie stanu środków transportu odbywa się obecnie na podstawie wiedzy użytkowników lub ograniczonej interpretacji stanów układów przez diagnostyczne urządzenie pokładowe. W celu zwiększenia efektywności eksploatacji środków transportu należy w konstrukcji pokładowego systemu monitorowania stanu wykorzystać nowoczesne narzędzia diagnostyki technicznej, a w tym przede wszystkim reguły wnioskowania diagnostycznego generowane przez odpowiednie procedury monitorowania stanu środków transportu. Powinno stanowić to podstawę do automatyzacji procesu monitorowania stanu oraz oceny bezpieczeństwa działania środków transportu. Przedstawione opracowanie stanowi próbę rozwiązania powyższych problemów.

Wzrastający ruch lotniczy oraz potrzeby związane z zapewnieniem bezpiecznej żeglugi powietrznej wymuszają badania nad problematyką bezpieczeństwa w transporcie lotniczym. Jeszcze kilka lat temu badania w zakresie bezpieczeństwa dotyczyły analizy zdarzeń, wypadków i poważnych incydentów oraz realizacji wniosków i zaleceń z nich płynących. Działania te miały charakter reaktywny - zapobiegawczy i były one podejmowane po wystąpieniu zdarzeń, aby ograniczyć ich powtórzenie w przyszłości.

Prawidłowe funkcjonowanie łańcucha transportu intermodalnego zależy od właściwego funkcjonowania terminali, a w tym przede wszystkim od ich zdolności infrastrukturalnej do wykonywania przeładunków, kosztowej efektywności i zakresu oferowanych usług, ich jakości oraz niezawodności. Nowoczesny terminal transportu kombinowanego jest więcej niż prostym punktem przeładunkowym. Rozwija się w kierunku tworzenia centrów obsługi przewozu ładunków o szerokim zakresie oferowanych usług.

Procesem inwentaryzacji nazywa się uporządkowany zbiór czynności elementarnych, zmierzających do sporządzenia tzw. spisu z natury określonych elementów systemów rzeczywistych. Spis taki zestawiany jest na określony dzień (nawet gdy trwa w praktyce dłużej, co w przypadku dużych zbiorów danych jest powszechną praktyką).