Należą do nich m.in. zagadnienia związane z systemem poboru opłat. Wprowadzenie systemu elektronicznego oraz konieczność przystosowania już istniejących odcinków autostrad do standardów dróg płatnych wymusza na właścicielach i zarządcach autostrad podjęcie szeregu działań. Głównym ich celem jest uszczelnienie i usprawnienie samego procesu. Szczególnego znaczenia nabierają tu zagadnienia optymalizacji liczby stanowisk poboru opłat, które bezpośrednio przekładają się na standard jakości obsługi i koszty eksploatacyjne. W pracy zaprezentowano typowy schemat postępowania w omawianym przypadku, przedstawiono podstawowe jego ograniczenia i wykazano potrzebę posiadania określonych danych wejściowych dla dokonania właściwej optymalizacji liczby stanowisk.

Celem referatu jest wskazanie możliwości wykorzystania transportu podziemnego w dystrybucji towarów jako skutecznej alternatywy dla zatłoczonego ruchu drogowego. Przedstawia on dwa podstawowe rodzaje podziemnych systemów transportu towarowego - wykorzystujące kapsuły do przemieszczania towarów w rurociągach oraz zautomatyzowane pojazdy przewożące towary przez sieć podziemnych tuneli. Omawia ich historię, zalety i wady oraz główne kierunki zastosowań w systemach dystrybucji. Szczególna uwaga została poświęcona przykładom praktycznych rozwiązań, z powodzeniem rozwijanych i niekiedy wdrażanych na świecie.

Kreowanie połączeń z zapleczem portu jest elementem określającym nie tylko jego pozycję konkurencyjną, ale również mającym znaczny wpływ na środowisko naturalne. Celem referatu jest przybliżenie jednej z koncepcji logistycznych, tzw. koncepcji „suchych portów” (dry port, sea outlet, inland port), która może wpływać na zmniejszenie negatywnego oddziaływania portów morskich na środowisko poprzez odpowiednie modelowanie struktury gałęziowej w ruchu dowozowo-odwozowym. W referacie, obok rozważań na temat istoty „suchych portów”, zaprezentowano także ich znaczenie w realizacji koncepcji zrównoważonego rozwoju.

W artykule przedstawiono wyniki badań wpływu modyfikacji powłok poliuretanowych trzema rodzajami nanonapełniaczy na ich odporność erozyjną. Jako materiał erozyjny zastosowano elektrokorund granulowany, o rozmiarach cząstek 0,6 - 0,7 mm. W przypadku powłok starzonych, niezależnie od rodzaju zastosowanego nanonapełniacza, wszystkie powłoki poliuretanowe modyfikowane nanonapełniaczem wykazały większą odporność erozyjną, niż powłoki niemodyfikowane. Zaobserwowano większą odporność erozyjną starzonych powłok poliuretanowych w porównaniu niestarzonymi. Wzrost odporności erozyjnej powłok starzonych może być tłumaczony zwiększeniem ich twardości.