Dekompozycja empiryczna jest metodą analizy sygnału poprzez rozłożenie go na zbiór ortogonalnych tzw. Intrinsic Mode Functions. Pozwala również na wyznaczenie tzw. częstości chwilowych. Zastosowanie analizy cepstralnej do „sygnału” częstości chwilowych pozwoliło na uzyskanie informacji czy przekładnia jest uszkodzona, natomiast „intensywność” tzn. wielkość uszkodzenia badano analizując wartość współczynników cepstralnych.

Polonizacja systemu sterowania ruchem kolejowym pierwotnie tworzonego w oparciu o odmienne wymagania i założenia jest zadaniem trudnym, ale może być opłacalne. Artykuł przybliża niemiecki system sterowania ruchem kolejowym ZSB 2000, który obecnie jest wdrażany w Polsce pod nazwą ZSB 2000 pl. Na przykładzie różnic pomiędzy wdrażanym systemem, a systemami eksploatowanymi na PKP PLK S.A. wskazano elementy systemu, które muszą zostać zmienione pod kątem wymagań Użytkownika oraz te których zmiana stawiałaby pod znakiem zapytania opłacalność projektu a jednocześnie nie stanowiące naruszenia standardów bezpieczeństwa na liniach PKP PLK S.A.

TS-11 Iskra. Na ich podstawie wyznaczono prędkość przeciągnięcia, minimalną i maksymalną lotu poziomego w różnych konfiguracjach. Opracowano diagram osiągów samolotu w zakręcie oraz diagram możliwości lotnych statku powietrznego.

W pracy przedstawiono wybrane wyniki badań ablacyjnego usuwania polimerowej powłoki lakierowej z wypełniaczem metalicznym (mikropłytki aluminium) techniką laserową. Do badań laboratoryjnych zastosowano laser włóknowy o następujących parametrach: długość fali promieniowania λ=1064 nm, czas ekspozycji impulsu laserowego τ = 25 ns, częstotliwość repetycji 30-500 kHz z głowicą Galvo. Zmieniając gęstość mocy, częstotliwość, stopień pokrycia impulsów, prędkość skanowania, uzyskano różne efekty usuwania lakierowego systemu powłokowego. Przy małych gęstościach mocy powstały nadtopienia powłoki lakieru bezbarwnego. Wielokrotne skanowanie wiązką laserową o większej gęstości mocy spowodowało sekwencyjne usuwanie powłoki lakierowej od kilku do kilkudziesięciu mikrometrów. Technologia ta rokuje bardzo dobre perspektywy w renowacji lakierowych systemów powłokowych stosowanych we współczesnych pojazdach samochodowych (nadwozia, ramy).