WIEDZA

Czas pracy kierowców - wpływ uregulowań prawnych na pracochłonność realizacji przewozów krajowych - cz. 1

Analizowane ustawy obowiązywały w różnych okresach czasu, niejednokrotnie równolegle. W efekcie, w latach 2000 - 2010 można wskazać 6 różnych stanów prawnych w zakresie czasu pracy kierowców i czasu prowadzenia pojazdu. Data wejścia w życie kolejnego stanu prawnego stanowi datę kończącą stan poprzedni, za wyjątkiem ostatniego stanu prawnego, w przypadku którego uwzględniono akty prawne do dnia 15 sierpnia 2010 roku (jest to najpóźniejszy stan prawny uwzględniony w artykule). Zestawienie stanów prawnych wraz z wykazem aktów prawnych regulujących czas pracy kierowców i czas prowadzenia pojazdu przedstawia tabela 3.

Czas pracy kierowców - wpływ uregulowań prawnych na pracochłonność realizacji przewozów krajowych - cz. 2

Czas pracy kierowców - istota
W dobie tak powszechnego korzystania z transportu drogowego, zarówno w celach zarobkowych, jak i gospodarczych (w Polsce w 2008 roku transportem drogowym przewieziono ponad 80% masy towarowej i zrealizowano ponad 60% pracy przewozowej), niezwykle istotną kwestią stało się zapewnienie bezpieczeństwa na drogach. W tym celu uchwalono szereg przepisów dotyczących kierowców zawodowych, by wskazać/nakazać im zachowania odpowiednie (bezpieczne) w danych warunkach. Jedną z ważniejszych dziedzin, jaką regulują przepisy, jest tak zwany "czas pracy kierowców".

Grupa GEFCO wprowadziła nową identyfikację wizualną dla pojazdów swojej floty. Grafiki nowego projektu są bardziej nowoczesne i dynamiczne. Pojazdy w zmienionym odcieniu niebieskiego będą posiadać na karoserii logo wraz charakterystycznym fryzem, który jest obecnie częścią identyfikacji wizualnej GEFCO. Podpis "Logistics for manufacturers" ma być kluczowym składnikiem nowego projektu graficznego, który będzie odnosił się do międzynarodowego rozwoju Grupy. Przez najbliższe miesiące, poczynając od Francji, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii oraz Niemiec, kilkaset samochodów Grupy otrzyma nowy branding.

Trudności z klasyfikowaniem zastosowań logistyki, posługującej się wiedzą z obszaru niekiedy wykraczającego poza nauki ekonomiczne, jak też uznawaniem nowych obszarów jej stosowania za "logistyczne", zaprzątają część środowiska naukowego. Ich źródłem jest w pewnym zakresie interdyscyplinarny charakter badanych problemów. Zapożyczanie metod badawczych między naukami jest procesem coraz bardziej powszechnym. Pojawiające się nowe zastosowania logistyki, utrwalające się w praktyce i dostarczające nowych uogólnień, są współcześnie faktem, przed którym nie możemy uciec, ani udawać, że nie istnieją. Chodzi tu o tak zwane nieklasyczne, bądź nietypowe zastosowania logistyki, które z czasem zdobywają swoje miejsce wśród logistyk szczegółowych; takie, jak dość już dobrze znana logistyka miasta, czy też logistyka akcji humanitarnych, logistyka w sporcie, w ochronie zdrowia lub szerzej - logistyka społeczna.

Szybki rozwój motoryzacji spowodował problem związany z parkowaniem oraz garażowaniem samochodów. Dotyka on przede wszystkim terenów miejskich, gdzie już nie ma miejsc na budowę tradycyjnych parkingów - zwłaszcza w centrach miast. Wymusiło to potrzebę szukania innych, nowoczesnych rozwiązań, które zoptymalizowałyby wykorzystanie i zagospodarowanie dostępnych terenów.
Jednym ze sposobów, który pomaga rozwiązać tą uciążliwość, są zautomatyzowane garaże wielkopojemne. Pozwalają one efektywnie wykorzystać przestrzeń zarówno pod ziemią, jak i na jej powierzchni, głównie dzięki dokładnym systemom pozycjonującym (błąd nie przekracza wartości kilku milimetrów), które w precyzyjny sposób umieszczają samochody na wyznaczonych miejscach.

W starożytnym Rzymie kwestorzy zajmowali się administracją i finansami, pełniąc funkcje intendentów armii. Mały sztab kwestorów znajdował się przy imperatorze (głównodowodzącym). Pomocnika - kwestora miał również konsul, dowódca armii polowej. Stanowiska i obowiązki kwestorów są tożsame logistikas - oficerom odpowiedzialnym w armii rzymskiej za sprawy finansowe, zaopatrzenie wojsk w środki materiałowe i ich dystrybucję. Praktycznie wiązało się to z planowaniem tras przejścia legionów tak, aby w miejscu postoju znajdowały się zasoby pozwalające na zaspokojenie potrzeb przemieszczających się wojsk.