Topologia klastrowa w modelu logistyki biznesu

Zarządzanie to w założeniu właściwe wykorzystanie i alokacja zasobów pozostających w sferze własności decydenta. W literaturze przedmiotu odnajdujemy szereg definicji odnoszących się do kierunków i filozofii zarządzania. Niemniej jednak kluczowe staje się w tym zakresie ustalenie: czym jest właściwa alokacja zasobowa w oparciu o opcje pozyskania kapitału, szybkości jego transferu w warunkach zmiennego otoczenia, co w konsekwencji ma dać możliwość kreacji wartości dodanej.
Efektywność łańcucha zależy od funkcjonalności jego poszczególnych ogniw i ich lokalizacji w całym układzie sieci. W tym obszarze pojawiają się pytania dotyczące: formułowania strategii, planowania, kontroli i controllingu, kształtowania struktur, kierowania zachowaniami organizacyjnymi, zarządzania potencjałem społecznym organizacji, zmianami w organizacji, włączenia organizacji w globalny system ekonomiczny, polityczny, społeczny i kulturowy. Mamy zatem pole obserwacji wnętrza i otoczenia jednostki poprzez strukturę i proces. Złożoność budowy planu metodologicznego oceny efektywności zarządzania daną jednostką napotyka na problemy oceny modelu biznesu z uwagi na:

• wzajemną przyczynowość, gdzie nie jest jasny kierunek zależności pomiędzy strukturą właścicielską a rezultatami firmy: własność bardziej skoncentrowana może polepszać wyniki, ale relacja przeciwna jest też możliwa - dobrze oceniane przez rynek firmy mogą przyciągać zainteresowania inwestorów,
• problem brakujących zmiennych; jest typowe, że z powodu braku danych nie można w równaniach uwzględniać kluczowych zmiennych (na przykład poziomu konkurencji na rynku danego produktu), ponadto zwyczajowa specyfika liniowa modelu oznacza nieuwzględnienie możliwych składników nieliniowych,
• błąd doboru próby; większość badań ogranicza się do próby dużych firm, notowanych na giełdzie, zwykle najlepszych dla danego rynku. Ta niereprezentatywność jest źródłem obciążenia parametrów modeli,
• błąd pomiaru zmiennych; nie jest jasne w jaki sposób należy mierzyć wynik firmy (performance), który to wynik ma się poprawiać wraz z coraz lepszym nadzorem. W różnych badaniach różne zmienne służą jako zmienne zastępcze dla performance (np. wartość rynkowa, ROA, ROE, EBIT, stopa wzrostu wydajności), często też okazuje się, że są one ze sobą słabo skorelowane z powodu różnych rozkładów składników w tej samej próbie.

Poza problemem ustalenia wiarygodności modelu biznesu jednostki, istotne jest ustalenie zmiennych opisujących stabilność otoczenia, które poprzez krytyczne czynniki wzrostu kwantyfikuje jednolitość co-opetition, jako współpracy i konkurencji w zespole jednostek, jako struktury klastrowej. Tym samym, celem artykułu jest zdefiniowanie krytycznych czynników wzrostu i stabilizacji klastra również z uwzględnieniem jego lokalizacji. Założenie badawcze brzmi: lokalizacja struktur klastrowych jest istotna w ocenie efektywności realizowanych procesów biznesowych jednostki, co ma wpływ na realne kształtowanie wiarygodnego modelu biznesu.

Potencjał pozycyjny i zasobowy jednostki badawczej, jako kryterium oceny możliwej skuteczności jej strategii biznesowej
Realista polityczny pragnie chronić autonomię sfery politycznej, podobnie jak ekonomista, prawnik i moralista robią to we własnych dziedzinach. Bierze on pod uwagę korzyści w kategoriach władzy, tak jak ekonomista myśli o korzyściach definiowanych jako bogactwo, prawnik o zgodności działań z przepisami prawa, moralista - o zgodności z zasadami moralności. Pojawia się zatem pytanie: co oznacza "wartość", jakie mogą być koszty jej wytworzenia i czy w konsekwencji owa wartość może być wyznacznikiem potencjału jednostki? Wartość, tak w rozumieniu nauk społecznych i humanistycznych, jak i technicznych, oznacza coś, co jest wyznacznikiem naszych starań, ale i ich efektem - jako zespołu własności oczekiwanego stanu. Ma ona zatem wymiar swego rodzaju materii i jej ewaluacji podmiotowej. Trudno zatem zdefiniować ową wartość na tak rozbieżnych płaszczyznach pojmowania świata, jak ekonomia, socjologia, prawo, filozofia, która w swej kwantyfikacji nie zawsze daje obraz wymierny kształtowania owej wartości. Skoro tak trudno w logice nieformalnej zbudować obraz tworzonej wartości, tym trudniej zrelacjonować koszty poniesione celem jej osiągnięcia. Warto więc postawić pytanie, jak ryzyko jest dystrybuowane społecznie i geograficznie oraz czy technologia może stanowić materialny zasób służący zarządzaniu ryzykiem. Ważne na tym tle mogą być dalsze poszukiwania, dzięki którym można byłoby ustalić:

• jak syntetyczne miary dokonań powinny być konstruowane, aby lepiej odzwierciedlać zmiany w wartości ekonomicznej przedsiębiorstwa,
• jakiego rodzaju uporządkowania danych księgowych mogą być przy tym pomocne,
• czy EVA lub inne nowe miary rzeczywiście promują lepszą jakość informacji (w szczególności w tych przedsiębiorstwach, w których jest relatywnie wyższy udział aktywów rzeczowych niż niematerialnych),
• jakie kombinacje mierników dokonań są szczególnie wrażliwe na zmiany wartości ekonomicznej i w jakich sytuacjach.

Tworzenie wartości jest jednym elementem równania przewagi konkurencyjnej; drugim jest umiejętność zatrzymania materialnych i niematerialnych korzyści z tego tytułu. To, że model biznesu danej firmy tworzy wartość, nie oznacza bowiem, że firma otrzyma z tego tytułu ekwiwalentne wypłaty. Rynek nie jest ani sprawiedliwy, ani uczciwy - rynek jest tylko indyferentny. I dlatego wartość na rynku zawłaszczają częściej silniejsi, niż ci którzy ją naprawdę wypracowali.

Cały artykuł jest dostępny poniżej w formacie PDF.

Artykuł pochodzi z czasopisma LOGISTYKA 6/2018.
e-wydanie czasopisma jest dostępne w naszej ofercie!