Teorie nauczania a projektowanie rozwiązań e-learningowych
- Wiktorzak Aneta Anna, Busłowska Eugenia
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
Sukces integracji technologii komputerowej z praktyką pedagogiczną zależy w głównej mierze od nadania technologii charakteru transformacyjnego i od postrzegania technologii jako agenta zmian edukacyjnych. Technologie komputerowe powinny stać się zestawem narzędzi poznawczych i nie być traktowane jako narzędzia wyłącznie do zbierania, magazynowania i przesyłania informacji.
Sukces technologii komputerowych w edukacji zależy nie od tego czy te technologie pomogą uczącym się w uzyskiwaniu odpowiedzi, ale od tego czy pomogą nauczyć się zadawania konstruktywnych pytań. Rozważania na temat powyższej tezy obejmą krótkie omówienie ogólnej roli technologii w edukacji, określenie jak behawioryzm, kognitywizm i konstruktywizm wpływają na praktyczne aspekty wykorzystania technologii komputerowych oraz wskazanie kilku elementów wzorcowej praktyki pedagogicznej wspieranej przez technologię komputerową w środowisku akademickim. Celem artykułu jest opisanie tych trzech podstawowych teorii nauczania oraz ich znaczenia w procesie projektowania rozwiązań e-learningowych.
Rola technologii komputerowych w procesach edukacyjnych
Technologie komputerowe mogą być wprowadzane do edukacji na dwa sposoby. Komputery, które wzmacniają i powielają istniejącą praktykę pedagogiczną, są traktowane jako nowy element dodany do akumulowanego zestawu narzędzi służących wspomaganiu procesów nauczania. Sam proces pedagogiczny pozostaje niezmieniony, zmieniają się tylko narzędzia. Z drugiej strony wprowadzenie komputerów, które jakościowo zmieniają praktykę pedagogiczną, może narzucić technologii rolę transformacyjną.
Pytanie, czy system edukacyjny ma prowadzić do na przykład szeroko pojętego rozwoju potencjału intelektualnego, czy też ma przygotowywać do rynku pracy, wydaje się narzucać kierunek analizy wpływu technologii na praktykę pedagogiczną i pozwala spojrzeć na technologię wprowadzaną do edukacji jako na próbę rozwiązania jakiegoś problemu. Te dwie kategorie oczywiście nie są przeciwstawne, ale wskazują na inną hierarchię wartości przypisywaną edukacji i równocześnie w przybliżeniu odzwierciedlają charakter dyskursu prowadzonego w polskiej prasie pomiędzy rektorami uczelni państwowych i niepaństwowych. O ile niełatwe jest definiowanie docelowego poziomu intelektualnego osiąganego przez ucznia i studenta, istnieją mniej lub bardziej epizodyczne świadectwa, że system edukacyjny, na przykład w USA stale obniża wymagania na tym polu. Wnioskując z powyższego jednostkowego przykładu, można zapytać jaką rolę ma odegrać technologia, jeśli znacznie wyższy poziom wiedzy ucznia można było uzyskać w 1895 niż 2014 roku.
Z drugiej strony, badania z 2011 roku wskazują na statystycznie niewielką korelację między wynikami akademickimi i sukcesem zawodowym studentów. Ta korelacja jest tak mała, że nie może mieć dla studentów praktycznego znaczenia. Powtórzenie badań w Polsce prawdopodobnie wskazałoby podobne tendencje. Bardzo symptomatyczne byłoby porównanie najbardziej poszukiwanego zestawu umiejętności nowych pracowników z zestawem standardowych wykładów oferowanych przez uczelnie wyższe. Pracodawcy zwracają szczególną uwagę na takie umiejętności jak umiejętności komunikacyjne, zarządzanie informacją, kreatywne myślenie i rozwiązywanie problemów oraz umiejętności interpersonalne.
Cały artykuł jest dostępny poniżej w formacie PDF.
Źródło: Czasopismo Logistyka