Problemy centrów logistycznych w łańcuchach dostaw dla budownictwa
- Bizon-Górecka Jadwiga, Górecki Jarosław
- Kategoria: Logistyka
Obecny rynek budowlany i strategie marketingowe wymagają zmian w prowadzeniu działalności produkcyjnej przedsiębiorstw. Konieczne jest odejście od strategii produkcji zorientowanej na wydajność. O wiele istotniejsze w planowaniu strategicznym staje się zorientowanie na płynny przepływ materiałów w zależności od asortymentu produkcji. Zmiany te podyktowane są nie tylko wymogami rynku, ale także nową technologią. Osiągnięcie elastyczności procesów produkcyjnych jest możliwe w warunkach nowych rozwiązań informacyjnych i kooperacyjnych.
Znaczący wpływ na finanse przedsiębiorstwa budowlanego mają zakupy dużych ilości różnorodnych materiałów, zużywanych w budownictwie. Wymagają one skutecznych zabiegów marketingowych oraz starannego przygotowania procesów logistycznych.
Centrum logistyczne można zdefiniować jako obiekt przestrzenny z właściwą mu organizacją i infrastrukturą umożliwiającą różnym niezależnym przedsiębiorstwom wykonywanie czynności na towarach w związku z ich magazynowaniem i przemieszczaniem pomiędzy nadawcą i odbiorcą, w tym obsługę przewozów intermodalnych oraz wykonywanie czynności na używanych do tego celu zasobach.
Centrum logistyczne obsługujące budowlane projekty inwestycyjne może mieć charakter skupiony w określonej przestrzeni, względnie rozproszony jako organizacja wirtualna. Polski system logistyczny charakteryzuje się niewielką liczbą centrów logistycznych, co ogranicza intermodalne rozwiązania transportowe i hamuje wzrost komodalności rozwiązań transportowych.
Wśród kryteriów klasyfikacji centrów logistycznych najczęściej przyjmowany jest zasięg oddziaływania wyróżniający centra logistyczne jako: lokalne, regionalne i międzynarodowe. Branża budowlana, z uwagi na duże ilości zużywanych materiałów jest mocno predysponowana do wpisania się w zintegrowane łańcuchy logistyczne. Należy podkreślić różnorodność procesów logistycznych występującą w przedsiębiorstwach budowlanych. A. Sobotka wyróżniła siedem modeli struktur systemów logistycznych z punktu widzenia lokalizacji i liczby elementów systemu oraz związanych z tym dróg przepływów fizycznych i informacyjnych.
Łańcuch logistyczny jest definiowany w skali branż lub rynków, a nie pojedynczego przedsiębiorstwa. Dostawca jest definiowany jako odrębny dostarczyciel produktów, usług i informacji, który zajmuje się ich wytwarzaniem i dostawą. Klient to odrębny użytkownik produktu, usługi lub informacji, który albo używa jej sam (odbiorca finalny) lub też wykorzystuje jako półprodukt (przeznaczony do dalszej obróbki) lub towar (przeznaczony na sprzedaż). Logistyczne łańcuchy dostaw to sekwencje ustalonych miejsc, do których docierają transportowane towary. Zatem transport umożliwia przepływ towarów między tymi miejscami i wypełnia w ten sposób lukę, czyli tworzy pomost pomiędzy nabywcą a sprzedawcą. Przyjęte środki transportu mają znaczący wpływ na cenę produktów, terminową dostawę do odbiorcy, a także na stan towarów po przetransportowaniu. Zarządzanie łańcuchami dostaw oznacza wyjście poza granice organizacji i koordynację działań w ramach poszczególnych funkcji: finanse, projektowanie wyrobów, zakupy, produkcja, zarządzanie zapasami, dystrybucja itd.
Artykuł zawiera 27520 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka