Współczesne tendencje w rozwiązywaniu zagadnień transportowych w aglomeracjach miejskich
- Młodzińska Diana, Pawełczyk Marek
- Kategoria: Transport i spedycja
Podmiotami polityki transportowej w miastach są organy i instytucje, których zadaniem jest programowanie celów polityki transportowej i jej realizacja. Struktura oddziaływania podmiotów polityki transportowej na system transportowy ma charakter hierarchiczny, bowiem współcześnie kreowana jest na poziomach: międzynarodowym, krajowym, regionalnym i lokalnym. Lokalny wymiar polityki transportowej jest w związku z tym uzależniony od podmiotów funkcjonujących na wyższym poziomie tej hierarchii.
Polityka transportowa Unii Europejskiej
Polityka zrównoważonego transportu Unii Europejskiej zmierza do tego, aby systemy transportowe spełniały ekonomiczne, społeczne i środowiskowe potrzeby społeczeństwa. Jej cele pozostają zatem stałe w czasie, choć jej ogólny kontekst ulega ewolucji. W szczególności zamiarem Unii jest zwiększenie ingerencji w zakresie pomocy w realizacji przez miasta zrównoważonej polityki transportowej. Efektem tych zamierzeń jest powstanie Zielonych Ksiąg, w których zawarto propozycje poprawy lub rozszerzenia zakresu działania funkcjonujących dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących transportu. Księgi te są opracowane przez Dyrekcje Generalne Komisji Europejskiej lub inicjowane przez komisarzy. Zielone Księgi mają formę komunikatu i publikowane są jako dokumenty robocze Komisji Europejskiej. Ich zasadniczym celem jest zainicjowanie dyskusji na tematy związane z transportem. Zawierają ogólne założenia oraz warianty uregulowania danego problemu, a także szereg pytań, które mają pomóc w dobrym opracowaniu nowych aktów prawnych Unii. Po fazie konsultacji, zapoczątkowanych przez wydanie Zielonej Księgi, zostaje opracowana Biała Księga, zawierająca oficjalny katalog propozycji rozwiązań. Polityka transportowa Unii Europejskiej oficjalnie opiera się na Białej Księdze pt. "Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu - dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu" z 2011 roku oraz na dokumentach i decyzjach, które na jej podstawie są podejmowane.
Polityka transportowa Polski
Na początku lat 90. państwo wycofało się z opieki nad transportem w miastach, w tym nad lokalnym transportem publicznym. Samorządy podwyższały ceny biletów i ograniczały środki finansowe na wymianę taboru oraz utrzymanie infrastruktury. Rozwój motoryzacji, wzrost sprzedaży samochodów osobowych, i w konsekwencji wzrastające zatłoczenie dróg w miastach spowodowały spadek atrakcyjności transportu publicznego i pogorszenie jego regularności. Obecna sytuacja polskich miast jest zróżnicowana pod względem poziomu rozwoju motoryzacji, warunków ruchu, stanu infrastruktury technicznej, zasad organizacji przewozów transportem publicznym, stopnia przygotowania i realizacji polityk i programów rozwoju transportu.
Artykuł zawiera 34150 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka