Rozwój standardów zarządzania ryzykiem w transporcie drogowym

Ryzyko jako obiekt badań jest wieloaspektowe, wielopostaciowe. Niezależnie jednak od jego postaci i poziomu zarządzania należy rozważać trzy kwestie:

• jak szacować ryzyko możliwych zagrożeń w rozważanym systemie?
• jaki zakres ryzyka może być akceptowany?
• jak akceptowany zakres ryzyka może być osiągnięty?

Pierwszej kwestii odpowiada analiza ryzyka, drugiej ocena ryzyka, a trzeciej sterowanie ryzykiem. Łącznie składają się one na zarządzanie ryzykiem i to jest chyba jedna z prostszych definicji. Można ją znaleźć w standardzie IEC 60300-3-9: zarządzanie ryzykiem to systematyczne wprowadzanie polityki zarządzania, procesów, praktyk do zadań analizowania, wyznaczania i sterowania ryzykiem (IEC 60300, 1995).

Zarządzanie ryzykiem w technice
Proces zarządzania ryzykiem można wówczas zapisać w postaci następującego schematu:

zarządzanie ryzykiem = ocena ryzyka + sterowanie ryzykiem
ocena ryzyka = analiza ryzyka + wartościowanie ryzyka
analiza ryzyka = zdefiniowanie ryzyka + identyfikacja ryzyka + oszacowanie ryzyka

Bardziej precyzyjną interpretację procesu zarządzania ryzykiem podaje standard opracowany w 1999 roku przez Joint Standards Australia/Standards New Zealand Committee OB-007 (AS/NZS 4360, 2004). Oto definicja zarządzania ryzykiem: to termin stosowany do logicznego i systematycznego sposobu komunikowania, utworzenia kontekstu, identyfikacji, analizy, oceny, leczenia i monitorowania ryzyk związanych z daną działalnością, funkcja lub proces, który umożliwia organizacjom minimalizację strat i maksymalizację możliwości.
W standardzie AS/NZS 4360 iteracyjny proces zarządzania ryzykiem składa się z siedmiu podstawowych elementów:
1) komunikowanie i konsultowanie;
2) wyznaczenie kontekstu ryzyk;
3) identyfikacja ryzyk (źródła ryzyk, scenariusze wypadków; ekspozycje ryzyk);
4) analizy ryzyk;
5) oceny ryzyk;
6) terapie ryzyk;
7) monitorowanie i przegląd.

Artykuł zawiera 18 790 znaków.

Źródło: Czasopismo Logistyka