Organizacja transportu używanych samochodów osobowych
- Żurowski Wojciech
- Kategoria: Transport i spedycja
Po 1989 r., a więc po wprowadzeniu mechanizmów rynkowych do polskiej gospodarki, na rynek polski zaczęły trafiać samochody z państw Europy Zachodniej. Tysiące Polaków zaczęło sprowadzać samochody używane, które niekiedy liczyły po kilkanaście lat. Państwo polskie starało się zapobiec takiej sytuacji wprowadzając przepisy dotyczące importu samochodów używanych.
Należy podkreślić, iż przepisy te miały zapobiec w rozumieniu prawodawców sprowadzaniu samochodów, które były niebezpieczne nie tylko dla człowieka, ale także dla środowiska. Jednakże w niektórych przypadkach chodziło o uzyskanie jak największych wpływów do budżetu państwa.
Firmy importujące używane samochody muszą spełniać zasady bezpieczeństwa i higieny pracy. Wymagania te dotyczą stanu technicznego sprzętu przewozowego, organizacji stanowisk pracy kierowców, a także zagrożeń środowiskowych. Musi być zapewniona właściwa dokumentacja przewozowa, wykonana ocena ryzyka zawodowego na stanowisku kierowcy, jak i przy pracach załadowczych i rozładowczych.
Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy wobec podmiotów organizujących import używanych samochodów
1. Wymagania techniczne wobec sprzętu
Wyposażenie pojazdu pomocy drogowej, a także wobec sprzętu używanego do importu używanych samochodów określa rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Paragraf 38 ust. 1 stanowi, iż pojazd pomocy drogowej i ciągnik balastowy powinny być wyposażone w ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy barwy żółtej samochodowej, widoczny ze wszystkich stron pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy dobrej przejrzystości powietrza i nie powodujący oślepiania innych uczestników ruchu.
Pojazd pomocy drogowej (autolaweta) powinien posiadać:
- kabinę kierowcy lub nadwozie barwy żółtej lub oznaczone pasem wyróżniającym barwy żółtej,
- nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów lub być wyposażony w:
- hol giętki do holowania motocykla i hol sztywny do holowania pojazdu,
- ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy barwy żółtej, o konstrukcji umożliwiającej umieszczenie na pojeździe holowanym;
- dodatkowy zestaw świateł do umieszczania na pojeździe holowanym w przypadku tymczasowego zakrycia świateł pojazdu holującego.
Holowaniu poświęcony jest 31. artykuł Kodeksu drogowego. Według niego prędkość pojazdu holującego w terenie zabudowanym nie może przekroczyć 30 km/h, a poza nim 60 km/h. Pojazd holujący musi mieć włączone światła mijania bez względu na porę roku. W holowanym aucie musi znajdować się kierowca mający prawo jazdy (chyba że holuje pojazd specjalistyczny - laweta lub podczołgówka). Połączenie samochodów musi być solidne, wykluczające odczepienie się podczas jazdy (odwrotnie w przypadku holowania motocykla - tu powinna istnieć możliwość natychmiastowego rozłączenia połączenia).
Artykuł zawiera 30760 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka