Fotele katapultowe, katapultowanie, badania
- GŁOWIŃSKI Sebastian
- Kategoria: Pozostałe zagadnienia
W artykule przedstawiono historię firmy Martin-Baker Company. Przedstawiono charakterystykę i rozwój pierwszych foteli katapultowych produkowanych w latach 1944-1972. Porównano możliwości oraz dane taktyczno-techniczne foteli.
1. WSTĘP
Jednym z najważniejszych zagadnień związanym z lotem statku powietrznego jest problem ratowania życia ludzkiego w sytuacji awaryjnej. W przypadku wystąpienia sytuacji awaryjnej uniemożliwiającej dalszy lot (pożar samolotu, brak sterowności) pilot zmuszony jest do opuszczenia statku powietrznego i bezpiecznego lądowania na ziemi.
Do wyhamowania prędkości i zapewnienia bezpiecznej prędkości kontaktu z ziemią (do ok. 6 m/s) służy spadochron.
Pierwsze zastosowane spadochrony do ratowania życia ludzkiego wprowadzono na wyposażenie balonów obserwacyjnych w czasie I wojny światowej. Pod koniec wojny wprowadzono spadochrony na wyposażenie statków powietrznych.
W 1919 roku w lotnictwie Stanów Zjednoczonych wprowadzono do użytku spadochrony projektu Irwina.
Były to spadochrony nieusztywnione, typu miękkiego. Czasza spadochronu była wyciągana za pomocą pilocika.
Spadochrony występowały w trzech odmianach (kolanowa, plecowa i siedzeniowa) i z powodzeniem były wykorzystywane do początku lat trzydziestych ubiegłego wieku. Pilot podczas sytuacji awaryjnej opuszczał kabinę tzw. „skokiem przez burtę” lub w przypadku sterownego samolotu poprzez wykonanie półbeczki i wychylenie drążka sterowego „od siebie”. Skutkowało to wytworzeniem przeciążenia ujemnego i wyrzuceniem pilota z kabiny samolotu.
Zdarzały się jednak sytuacje, w których spadochron był nieprzydatny, np. gdy samolot wpadł w korkociąg, lub gdy jego użytkownik z powodu odniesionych obrażeń nie był w stanie o własnych siłach wydostać się z kabiny. Ponadto wzrost prędkości statków powietrznych i osiągany pułap większy niż 6000 m zmusił konstruktorów do opracowania nowej metody opuszczania statków powietrznych. Pionierami w opracowaniu systemów ratowniczych byli konstruktorzy niemieccy. Pierwszy patent fotela opracowany został w 1939 roku (Reichpatent nr 711045) przez Karla Arnolda, Reinholda Preuschena, Oscara Nissana i Otto Schwarza pracujących dla firmy Junkers Flugwerke. (...)
Jednym z najważniejszych zagadnień związanym z lotem statku powietrznego jest problem ratowania życia ludzkiego w sytuacji awaryjnej. W przypadku wystąpienia sytuacji awaryjnej uniemożliwiającej dalszy lot (pożar samolotu, brak sterowności) pilot zmuszony jest do opuszczenia statku powietrznego i bezpiecznego lądowania na ziemi.
Do wyhamowania prędkości i zapewnienia bezpiecznej prędkości kontaktu z ziemią (do ok. 6 m/s) służy spadochron.
Pierwsze zastosowane spadochrony do ratowania życia ludzkiego wprowadzono na wyposażenie balonów obserwacyjnych w czasie I wojny światowej. Pod koniec wojny wprowadzono spadochrony na wyposażenie statków powietrznych.
W 1919 roku w lotnictwie Stanów Zjednoczonych wprowadzono do użytku spadochrony projektu Irwina.
Były to spadochrony nieusztywnione, typu miękkiego. Czasza spadochronu była wyciągana za pomocą pilocika.
Spadochrony występowały w trzech odmianach (kolanowa, plecowa i siedzeniowa) i z powodzeniem były wykorzystywane do początku lat trzydziestych ubiegłego wieku. Pilot podczas sytuacji awaryjnej opuszczał kabinę tzw. „skokiem przez burtę” lub w przypadku sterownego samolotu poprzez wykonanie półbeczki i wychylenie drążka sterowego „od siebie”. Skutkowało to wytworzeniem przeciążenia ujemnego i wyrzuceniem pilota z kabiny samolotu.
Zdarzały się jednak sytuacje, w których spadochron był nieprzydatny, np. gdy samolot wpadł w korkociąg, lub gdy jego użytkownik z powodu odniesionych obrażeń nie był w stanie o własnych siłach wydostać się z kabiny. Ponadto wzrost prędkości statków powietrznych i osiągany pułap większy niż 6000 m zmusił konstruktorów do opracowania nowej metody opuszczania statków powietrznych. Pionierami w opracowaniu systemów ratowniczych byli konstruktorzy niemieccy. Pierwszy patent fotela opracowany został w 1939 roku (Reichpatent nr 711045) przez Karla Arnolda, Reinholda Preuschena, Oscara Nissana i Otto Schwarza pracujących dla firmy Junkers Flugwerke. (...)
Artykuł zawiera 24842 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka
Zaloguj się by skomentować