Problematyka funkcjonowania i rozwoju systemu przewozów wagonowych transportem kolejowym w Polsce
- Arkadiusz Drewnowski
- Kategoria: Transport i spedycja
Problematyka funkcjonowania przewozów wagonowych począwszy od lat 90. XX wieku, a zwłaszcza od momentu liberalizacji rynku kolejowych operatorów przewozów towarowych w Polsce jest przedmiotem dyskusji zwłaszcza w aspekcie celowości utrzymania tej formy przewozów. Szczególnie obrazuje to brak zainteresowania tymi przewozami ze strony towarowych przewoźników prywatnych i jednocześnie narzekania przedstawicieli PKP CARGO SA na znaczące koszty związane z realizacją tej formy przewozów. Celem artykułu jest więc próba nakreślenia sytuacji w zakresie tych przewozów oraz próba wskazania na konieczność wsparcia dla tej formy przewozów, w tym przedstawienie konkretnych propozycji rozwiązań w zakresie uatrakcyjnienia tej oferty.
Przewozy wagonowe dotyczą przewozu ładunków masowych, ale przede wszystkim niemasowych, w pojedynczych wagonach lub małych grupach wagonów (określane są również w literaturze jako przewozy rozproszone). Wykonywane są one z reguły między punktami nadania i odbioru, dla których wielkość strumienia ładunków nie uzasadnia z ekonomicznego punktu widzenia, realizacji przewozu w formie całopociągowej. Zatem z punktu widzenia organizacji przewozów, ta forma charakteryzuje się większą złożonością, zarówno w sensie organizacyjnym, jak i technologicznym, głownie ze względu na: probabilistyczny charakter zgłoszeń ładunków do przewozu o zróżnicowanej rodzajowo i przestrzennie strukturze znaczące rozproszenie punktów nadania i odbioru przewożonych ładunków.
Aktualnie funkcjonujący system organizacji przewozów wagonowych oparty jest na systemie tak zwanych punków węzłowych. W systemie tym określono punkty węzłowe, którymi są stacje techniczne, czyli manewrowe (SM) i rozrządowe (SR), na których dokonuje się koncentracji poszczególnych strumieni ładunkowych w sposób powodujący powstawanie potoków ładunkowych umożliwiających następnie ich przemieszczanie w formie całopociągowej pomiędzy stacjami technicznymi.
Taki system organizacji przewozów wprowadzono na kolejach polskich w połowie lat 90. XX wieku jako odpowiedź na zmniejszające się przewozy oraz wynikającą z tego potrzebę zmniejszenia liczby stacji technicznych. Taki sam system stosowany jest na kolejach zachodnioeuropejskich od lat 80. XX wieku.
Ważną jego cechą jest sztywny rozkład jazdy pociągów, zwłaszcza kursujących pomiędzy stacjami rozrządowymi. (...)
Aktualnie funkcjonujący system organizacji przewozów wagonowych oparty jest na systemie tak zwanych punków węzłowych. W systemie tym określono punkty węzłowe, którymi są stacje techniczne, czyli manewrowe (SM) i rozrządowe (SR), na których dokonuje się koncentracji poszczególnych strumieni ładunkowych w sposób powodujący powstawanie potoków ładunkowych umożliwiających następnie ich przemieszczanie w formie całopociągowej pomiędzy stacjami technicznymi.
Taki system organizacji przewozów wprowadzono na kolejach polskich w połowie lat 90. XX wieku jako odpowiedź na zmniejszające się przewozy oraz wynikającą z tego potrzebę zmniejszenia liczby stacji technicznych. Taki sam system stosowany jest na kolejach zachodnioeuropejskich od lat 80. XX wieku.
Ważną jego cechą jest sztywny rozkład jazdy pociągów, zwłaszcza kursujących pomiędzy stacjami rozrządowymi. (...)
Artykuł zawiera 26642 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka 2/2012
Zaloguj się by skomentować