Morskie systemy transportowe początku xxi wieku
- Henryk Salmonowicz
- Kategoria: Transport i spedycja
Streszczenie: Artykuł dotyczy kształtowania się, funkcjonowania i przemian morskich systemów transportowych. Wskazuje na rolę transportu morskiego w obsłudze handlu światowego, analizuje flotę transportową w obsłudze światowego handlu morskiego, omawia morskie systemy transportowe.
1. WPROWADZENIE
Kluczową przesłankę rozwoju morskich systemów transportowych stanowi międzynarodowa wymiana towarowa drogą morską, której udział w handlu światowym, od kilku dziesiątek lat, oscyluje wokół 75%. Wymiana ta przesądza o kierunkach postępu techniczno-organizacyjnego w portach i żegludze morskiej, w przemyśle okrętowym oraz usługowych branżach morskich. Z jednej strony wielkość i struktura obrotów handlu morskiego stanowi podstawę rozwoju ilościowego i jakościowego żeglugi morskiej oraz form organizacyjnych i rozwiązań techniczno-technologicznych transportu morskiego, z drugiej zaś, żegluga morska realizuje nowe koncepcje organizacyjne i technologiczne przewozu, wpływając na intensyfikację obrotów w handlu morskim.
Najszybciej i w najszerszym zakresie procesy specjalizacji i doskonalenia organizacji techniki i technologii transportu morskiego zostały rozwiązane w transporcie ładunków masowych (suchych i płynnych). Sprzyjała temu skala przewozu tych ładunków, jak i koncentracja oraz centralizacja kapitału, zaangażowanego w handel i przewozy ładunków masowych.
Przed drugą wojną światową doskonalono głównie tradycyjne koncepcje transportu i dostawy ładunków masowych, wywodzące się z trampingu, zaś po drugiej wojnie światowej zapoczątkowany został proces specjalizacji tonażu i stopniowe kształtowanie się różnych form specjalnej żeglugi nieregularnej (np. masowcowej, zbiornikowcowej).
Specjalizacja w międzynarodowych przewozach ładunków drobnicowych rozwijała się ze znacznym opóźnieniem w stosunku do przewozów ładunków masowych. W zasadzie, aż do przełomu lat 60-tych i 70-tych transport tych ładunków bazował na rozwiązaniach konwencjonalnych, wywodzących się z tradycyjnej żeglugi liniowej. Zabiegi organizacyjne, techniczne i technologiczne ukierunkowane były na usprawnienie przewozu i przeładunków ładunków drobnicowych poprzez formowanie jednostek ładunkowych tj. stropowanie, pakietyzację, paletyzację oraz zastosowanie niestandardowych kontenerów. (...)
Kluczową przesłankę rozwoju morskich systemów transportowych stanowi międzynarodowa wymiana towarowa drogą morską, której udział w handlu światowym, od kilku dziesiątek lat, oscyluje wokół 75%. Wymiana ta przesądza o kierunkach postępu techniczno-organizacyjnego w portach i żegludze morskiej, w przemyśle okrętowym oraz usługowych branżach morskich. Z jednej strony wielkość i struktura obrotów handlu morskiego stanowi podstawę rozwoju ilościowego i jakościowego żeglugi morskiej oraz form organizacyjnych i rozwiązań techniczno-technologicznych transportu morskiego, z drugiej zaś, żegluga morska realizuje nowe koncepcje organizacyjne i technologiczne przewozu, wpływając na intensyfikację obrotów w handlu morskim.
Najszybciej i w najszerszym zakresie procesy specjalizacji i doskonalenia organizacji techniki i technologii transportu morskiego zostały rozwiązane w transporcie ładunków masowych (suchych i płynnych). Sprzyjała temu skala przewozu tych ładunków, jak i koncentracja oraz centralizacja kapitału, zaangażowanego w handel i przewozy ładunków masowych.
Przed drugą wojną światową doskonalono głównie tradycyjne koncepcje transportu i dostawy ładunków masowych, wywodzące się z trampingu, zaś po drugiej wojnie światowej zapoczątkowany został proces specjalizacji tonażu i stopniowe kształtowanie się różnych form specjalnej żeglugi nieregularnej (np. masowcowej, zbiornikowcowej).
Specjalizacja w międzynarodowych przewozach ładunków drobnicowych rozwijała się ze znacznym opóźnieniem w stosunku do przewozów ładunków masowych. W zasadzie, aż do przełomu lat 60-tych i 70-tych transport tych ładunków bazował na rozwiązaniach konwencjonalnych, wywodzących się z tradycyjnej żeglugi liniowej. Zabiegi organizacyjne, techniczne i technologiczne ukierunkowane były na usprawnienie przewozu i przeładunków ładunków drobnicowych poprzez formowanie jednostek ładunkowych tj. stropowanie, pakietyzację, paletyzację oraz zastosowanie niestandardowych kontenerów. (...)
Artykuł zawiera 43937 znaków.
Źródło: Czasopismo Logistyka
Zaloguj się by skomentować