Bezpieczeństwo morskich linii komunikacyjnych w rejonach objętych działaniami militarnymi innymi niż wojna

Z początkiem lat 90-tych ubiegłego stulecia rozpoczął się okres swoistego wyścigu zbrojeń w dziedzinie wojny minowej charakteryzujący się wyjątkową dynamiką w zakresie produkcji min inteligentnych, wśród których można wyróżnić kilkadziesiąt typów. Systematyczny rozwój broni minowej spowodował, że stała się ona skutecznym instrumentem nacisku politycznego wobec przeciwnika, umożliwiającym paraliżowanie jego narodowej gospodarki poprzez blokadę portów, baz morskich i zerwanie (lub groźbę zerwania) linii komunikacyjnych oraz ograniczenie dostępności akwenów o znaczeniu strategicznym.
Postrzeganie uzbrojenia minowego, jako zagrożenia dla przyszłych operacji na wodach przybrzeżnych, stało się problemem krytycznym z powodu dokonującego się postępu technologicznego w dziedzinie konstrukcji min morskich oraz ich urządzeń zapalających. Przewidując masowe użycie min morskich w potencjalnych konfliktach zbrojnych dostrzega się potrzebę konstruowania nowoczesnych środków do wykrywania i niszczenia min przeznaczonych na jednostki pływające sił organicznych (czyli tych, które wchodzą w skład zespołu sił morskich wykonującego zadanie główne).
Uwzględniając konieczność dostosowywania struktur sił morskich ukierunkowanych na osiągnięcie zakładanych celów strategicznych państwa (sojuszu, koalicji ad hoc) delegujące siły zbrojne do (...)